стэнаты́пія, ‑і, ж.

Пісьмо на спецыяльнай стэнаграфічнай пішучай машынцы, якая друкуе склады і цэлыя словы.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і typos — адбітак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

склад¹, -а, М -дзе, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Спецыяльнае месца, памяшканне для захоўвання чаго-н.

С. для розных прамысловых тавараў.

2. Запас тавараў, матэрыялаў, зложаных у адным месцы.

Склады сыравіны.

|| прым. складскі́, -а́я, -о́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

складападзе́л, ‑у, м.

1. У лінгвістыцы — мяжа паміж двума сумежнымі складамі ў слове.

2. Падзел слова на склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рознаскладо́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае розную колькасць складоў. Рознаскладовая страфа. // Які падае на розныя склады (пра націск). Рознаскладовы націск.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скандзі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; незак., што.

1. Выразна выдзяляць пры вымаўленні састаўныя часткі верша (стопы, склады) націскамі, інтанацыяй.

2. Выразна вымаўляць словы, вылучаючы кожны склад.

Увесь стадыён скандзіраваў: «Шай-бу!

Шай-бу!»

|| наз. скандзі́раванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Скандава́ць, скандзі́раваць ‘выкрыкваць, выдзяляючы склады ці словы’ (ТСБМ, Ласт., Байк. і Некр.). З польск. scandować ‘тс’ або з ням. scandieren праз рус. скандировать ‘тс’; параўн. і старое рус. скандова́ть ‘тс’. Крыніца слова ў лац. scandere ‘паднімаць, павышаць (голас)’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

праскандава́ць, ‑дую, ‑дуеш, ‑дуе; зак., што і без дап.

Прачытаць які‑н. верш, выразна вылучаючы кожную адзінку рытму. // Прагаварыць моцна і выразна, падзяляючы словы на склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

затава́рыць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак., што.

1. Выпусціўшы тавару болей, чым патрабуе рынак, сабраць яго ў вялікай колькасці.

2. Запоўніць, заваліць таварам, не пушчаным у абарот. Затаварыць склады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

материа́льный в разн. знач. матэрыя́льны;

усло́вия материа́льной жи́зни о́бщества умо́вы матэрыя́льнага жыцця́ грама́дства;

материа́льное положе́ние матэрыя́льнае стано́вішча;

материа́льная по́мощь матэрыя́льная дапамо́га;

материа́льная обеспе́ченность матэрыя́льная забяспе́чанасць;

материа́льные склады́ матэрыя́льныя склады́;

материа́льная часть ору́жия воен. матэрыя́льная ча́стка збро́і.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазапіра́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Заперці, зачыніць усё, многае. Паліцэйскія пазапіралі дзверы ў склады, дзе застаўся мізэрны скарб. Мікуліч.

2. Зачыніць усіх, многіх на замок, засаўку і пад.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)