скавытну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да скавытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падскавы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Час ад часу нягучна скавытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскавыта́цца, ‑вычуся, ‑вычашся, ‑вычацца; зак.

Разм. Пачаць моцна і доўга скавытаць. Сабака расскавытаўся.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

візгата́ць, ‑гачу, ‑гочаш, ‑гоча; незак.

Пранізліва, рэзка гучаць; скавытаць. [Сабака] пачынае тоненька візгатаць і пускаць сліну. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

скули́ть несов.

1. (о собаке) скавыта́ць;

2. (плакать) разг. скуго́ліць; хны́каць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Скавы́ліць ‘гучна, моцна плакаць’ (мёрск., Нар. лекс.), польск. дыял. skavuleć ‘скавытаць (пра сабаку)’. Відавочна, гукапераймальнае. Параўн. скавытаць, скаголіць, скагатаць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

заскавыта́ць, ‑вычу, ‑вычаш, ‑выча; зак.

Разм. Пачаць скавытаць. // Азвацца скавытаннем; праскавытаць. Сабака заскавытаў і, увагнуўшы галаву і апусціўшы хвост, падаўся ўбок. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праскавыта́ць, ‑вычу, ‑вычаш, ‑выча; зак.

1. Абазвацца скавытаннем. «Я гаспадыніна Балонка! — Праскавытала сучка звонка, — Цяпер ты [Барбос] ўсё, напэўна, зразумеў?» Корбан.

2. Скавытаць некаторы час. Праскавытаць усю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паскавы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Скавытаць час ад часу. Каб супакоіць Ліпку, Дзік дабрадушна матлошыць хвастом, пераступае з нагі на нагу і, задзіраючы ўгору вушастую галаву, разгублена паскавытвае... Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

еката́ць, екачу, якочаш, якоча; незак.

Разм. Галасіць, заходзячыся ад болю. // Вішчаць, скавытаць (пра жывёл). Бобік рваўся з ланцуга, екатаў, хрыпеў. Рылько. / у перан. ужыв. Ліха рэзаў гармонік, екатаў бубен. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)