заскавыта́ць, ‑вычу, ‑вычаш, ‑выча; зак.
Разм. Пачаць скавытаць. // Азвацца скавытаннем; праскавытаць. Сабака заскавытаў і, увагнуўшы галаву і апусціўшы хвост, падаўся ўбок. Гурскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)