Verbum

анлайнавы слоўнік

балаўні́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м. (разм.).

Свавольнік, дураслівец.

|| ж. балаўні́ца, -ы, мн. -ы, -ні́ц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

брыку́нчык

‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

брыку́нчык

‘гарэза, свавольнік, непаседа, той, хто брыкаецца, - асоба і жывёла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сваяво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Тое, што і свавольнік.

|| ж. сваяво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жэ́ўжык, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Свавольнік, гарэза (звычайна пра дзяцей).

Супакою няма ад гэтых жэўжыкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сваво́льніца, ‑ы, ж.

Жан. да свавольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сваяво́льнік, ‑а, м.

Тое, што і свавольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памаўза́, -ы́, ДМ -е́, Т -о́й (-о́ю), мн. -ы́, -о́ў, м. і ж. (разм.).

Шкоднік, свавольнік.

Які гэты кот п.!

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арха́равец, ‑раўца, м.

Разм. лаянк. Буян, свавольнік; абадранец, валацуга.

[Ад уласнага імя маскоўскага обер-паліцмайстра і губернатара ў канцы 18 ст. Архарава.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гарэ́за, -ы, Д -у, Т -ам, М -е, м.; ДМ -е, Т -ай (-аю), ж., мн. -ы, гарэ́з.

Свавольнік, дуронік, непаседа.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)