сваво́льнік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сваво́льнік сваво́льнікі
Р. сваво́льніка сваво́льнікаў
Д. сваво́льніку сваво́льнікам
В. сваво́льніка сваво́льнікаў
Т. сваво́льнікам сваво́льнікамі
М. сваво́льніку сваво́льніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

сваво́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік.

Не дзеці, а свавольнікі.

2. Упарты, свавольны чалавек.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек.

|| ж. сваво́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сваво́льнік м.

1. шалу́н, прока́зник, озорни́к, баловни́к;

2. (своевольный человек) своево́льник; стропти́вец;

3. пове́са

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сваво́льнік, ‑а, м.

1. Той, хто сваволіць; гарэза, дуронік. Варта.. [Даты] было выскачыць са школы, як за ёй са свістам гналася чарада свавольнікаў. Ракітны. — Ой, даскачашся, свавольнік, — Алена Антонаўка ківае.. пальцам. Жычка.

2. Свавольны чалавек; упарты, неслух. — Што ты робіш з мамаю, свавольнік! — ужо з ласкавай грозьбай гаварыла яна, і ў голасе чутны былі слёзы.. — Цябе ж траха машына не пераехала. Скрыган.

3. Несур’ёзны, легкадумны чалавек. [Гарошка:] — Не хапала, бачыце, яму [Рыгору Маркавічу], свавольніку, дзяўчат у сваім сяле, закахаўся ў беразаўчанку. Краўчанка. / у перан. ужыв. Эх, свавольнік палявы [вецер], Здзёр панаму з галавы! Калачынскі. Страшэнны штукар і свавольнік гэты Нёман. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сваво́льнік м. Schelm m -s, -e, Schalk m -s, -e; Wíldfang m -s, -fänge, Schlíngel m -, -; mútwilliges [áusgelassenes] Kind

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

свавольнік, гарэза, гарэзнік, шыбенік, шыбельнік, распуснік, буян; дураслівец, дуронік, балаўнік, пракуда, бузун, жэўжык, вісус, няўрымста (разм.); рэспуст, накольнік, узрэз, аторва (абл.); разбойнік (перан.)

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

дуро́нік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Свавольнік, гарэза.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

арха́равец, -раўца, мн. -раўцы, -раўцаў, м. (разм.).

Буян, свавольнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

у́рвіс, -а, мн. -ы, -аў, м. (разм.).

Свавольнік, вісус.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ві́сус, -а, мн. -ы, -аў, м. (лаянк.).

Свавольнік, гарэза, распуснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)