паве́ць ж.
1. пове́ть; наве́с м.;
2. дровяно́й сара́й
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стадо́ла ж., уст., разг. сара́й м. (на заезжем дворе)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
сенова́л м. (сарай) адры́на, -ны ж.; (над хлевом или конюшней) вы́шкі, -шак ед. нет.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уве́зці сов. ввезти́;
у. калёсы ў хлеў — ввезти́ теле́гу в сара́й;
у. з-за мяжы́ тава́ры — ввезти́ из-за грани́цы това́ры
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разбуры́цца сов.
1. разру́шиться, развали́ться;
хлеў ~ры́ўся — сара́й разру́шился;
2. перен. разру́шиться, развали́ться, распа́сться;
надзе́і ~ры́ліся — наде́жды разру́шились;
гаспада́рка ~ры́лася — хозя́йство разру́шилось (развали́лось);
сям’я́ ~ры́лася — семья́ распа́лась
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
закати́ть сов., в разн. знач. закаці́ць;
закати́ть теле́гу в сара́й закаці́ць калёсы ў вазо́ўню;
закати́ть мяч за воро́та закаці́ць мяч за варо́ты;
закати́ть сце́ну закаці́ць сцэ́ну;
закати́ть пощёчину закаці́ць апляву́ху;
◊
закати́ть глаза́ закаці́ць во́чы;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Пу́ня ’хлеў; памяшканне для сена, снапоў, мякіны і пад.’ (Нас., Бяльк., Сл. ПЗБ), ’гумно’ (Варл.; маг., Янк. Мат.; Янк. 2; Яруш.), ’адрына’ (Шат.; Мядзв.; Шпіл.; Гарэц.; Маш.; светлае; добр., ветк., Мат. Гом.), ’хлеў’ (карм., мазыр., ветк., чач., Мат. Гом.; Шымк. Собр.), ’маленькая хатка’ (ТС), пу́нька ’хлеў, адрына’ (Ян., Растарг.), ст.-бел. пу́ня ’стойла, адрына’ (невядомае ў старажытнарускай мове, параўн. Марчанка, Межресп. конф., 19), рус. дыял. пу́ня ’гумно, адрына, хлеў’. Этымалогія беларускага слова яшчэ ў Шымкевіча (Собр., 167: “пуня, сарай для рогатого скота > сам[огитское] pune”); у якасці крыніцы запазычання прыводзяць літ. pūnià, pūnė ’хлеў, гумно, мякінніца’ (Грынавяцкене, LKK, 16, 187), лат. pūne ’адрына’, якія збліжаюць са ст.-інд. punā́ti ’правейвае’, pávalē ’ачышчае’, pávanos ’вецер’, ст.-в.-ням. fowen, с.-в.-ням. vœwen ’прасейваць’, гл. Карскі 1, 135; Праабражэнскі, 2, 153; Фасмер, 3, 407.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
доноси́тьI сов. (к дона́шивать) в разн. знач. данасі́ць;
доноси́ть дрова́ в сара́й данасі́ць дро́вы ў паве́ць;
доноси́ть пла́тье сестры́ данасі́ць суке́нку сястры́;
доноси́ть ту́фли до дыр данасі́ць ту́флі да дзі́рак;
доноси́ть ребёнка (родить) данасі́ць дзіця́.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
укаці́ць сов.
1. в разн. знач. вкати́ть;
у. у вазо́ўню калёсы — вкати́ть в сара́й теле́гу;
у. мяч у варо́ты — вкати́ть мяч в воро́та;
у. вымо́ву — вкати́ть вы́говор;
у. дво́йку — вкати́ть дво́йку;
2. разг. (въехать) вкати́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разбуры́ць I сов.
1. разру́шить, развали́ть; разори́ть;
р. хлеў — разру́шить (развали́ть) сара́й;
р. птушы́нае гняздо́ — разори́ть пти́чье гнездо́;
2. перен. разру́шить, развали́ть;
р. гаспада́рку — разру́шить (развали́ть) хозя́йство;
3. перен. разру́шить;
р. пла́ны (надзе́і) — разру́шить пла́ны (наде́жды)
разбуры́ць II сов., тех. разбури́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)