укаці́ць сов.

1. в разн. знач. вкати́ть;

у. у вазо́ўню калёсы — вкати́ть в сара́й теле́гу;

у. мяч у варо́ты — вкати́ть мяч в воро́та;

у. вымо́ву — вкати́ть вы́говор;

у. дво́йку — вкати́ть дво́йку;

2. разг. (въехать) вкати́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (актуальны правапіс)