сара́й м.

1. (для скота) хлеў, род. хлява́ м.; (для сена) пу́ня, -ні ж.; адры́на, -ны ж.; (для дров) паве́ць, -ці ж., паве́тка, -кі ж.; (для повозок) вазо́ўня, -ні ж.;

2. перен. хлеў, род. хлява́ м., пу́ня, -ні ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Сара́й, сарэ́й ’хлеў’ (Сл. ПЗБ). З рус. сара́й ’гаспадарчае памяшканне’ (Козыраў, Лекс. тюрк., Сл. ПЗБ), якое з пярс. sarāi, sarā ’палац’ праз пасрэдніцтва цюрк. моў; параўн. тур., кыпч. sarai ’дом; палац; караван-сарай’ (гл. Фасмер, 3, 560).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

карава́н-сара́й

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. карава́н-сара́й карава́н-сара́і
Р. карава́н-сара́я карава́н-сара́яў
Д. карава́н-сара́ю карава́н-сара́ям
В. карава́н-сара́й карава́н-сара́і
Т. карава́н-сара́ем карава́н-сара́ямі
М. карава́н-сара́і карава́н-сара́ях

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

карава́н-сара́й м. карава́н-сара́й

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карава́н-сара́й карава́н-сара́й, -ра́я м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карава́н-сара́й

т. 8, с. 42

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сарай-Бату

т. 14, с. 175

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Сарай-Берке

т. 14, с. 176

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

карава́н-сара́й, ‑я, м.

Месца стаянкі караванаў з памяшканнямі для людзей і грузаў у краінах Пярэдняга Усходу, Сярэдняй Азіі і Закаўказзя.

[Ад перс. kār(e)vān — караван і särai — палац.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

карава́н-сара́й

(ад перс. kärvān = караван + särai = палац)

пастаялы заезны і гандлёвы двор для караванаў у краінах Усходу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)