ка́чар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самец качкі.

|| прым. ка́чаравы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытво́рнік, -а, мн. -і, -аў, м.

Самец, пакінуты для разводу патомства.

Жарабец-в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ло́х

‘самец сёмгі’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. ло́х ло́хі
Р. ло́ха ло́хаў
Д. ло́ху ло́хам
В. ло́ха ло́хаў
Т. ло́хам ло́хамі
М. ло́ху ло́хах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

парсю́к, -а́, мн. -і́, -о́ў, м.

Кастрыраваны самец свойскай свінні, кабан.

|| прым. парсючы́ны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вепр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Самец дзікай свінні; дзік.

|| прым. вяпро́вы, -ая, -ае.

Вяпровая шынка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ліс, ліса, мн. лісы́, -о́ў, м.

Самец лісы.

|| прым. лісі́ны, -ая, -ае.

Лісіная ўсмешка (перан.: хітрая).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

сяка́ч

‘самец дзіка, марскога коціка’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. сяка́ч секачы́
Р. секача́ секачо́ў
Д. секачу́ секача́м
В. секача́ секачо́ў
Т. секачо́м секача́мі
М. секачы́ секача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

тру́цень

‘самец у пчалінай сям'і’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. тру́цень тру́тні
Р. тру́тня тру́тняў
Д. тру́тню тру́тням
В. тру́тня тру́тняў
Т. тру́тнем тру́тнямі
М. тру́тні тру́тнях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

рага́ч

‘самец аленя, лася і іншых рагатых жывёл’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. рага́ч рагачы́
Р. рагача́ рагачо́ў
Д. рагачу́ рагача́м
В. рагача́ рагачо́ў
Т. рагачо́м рагача́мі
М. рагачы́ рагача́х

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

гуса́к, ‑а, м.

Самец гусі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)