Verbum

пакале́чыцца, ‑чуся, ‑чышся, ‑чыцца; зак.

Пакалечыць сябе; стаць калекай. [Мікалай Іванавіч] разбіў школьны грузавік і сам пакалечыўся.. Кажуць, рэбры паламаў і правую руку вывіхнуў. Жычка.

паразла́зіцца, ‑лазіцца; зак.

Разм. Разлезціся — пра ўсё, многае. Саламяныя стрэхі, крытыя шмат гадоў назад, асунуліся, паразлазіліся, паказвалі свае збуцвелыя рэбры і цёмныя правалы. Колас.

замармыта́ць, ‑мычу, ‑мычаш, ‑мыча; зак.

Пачаць мармытаць. // Прамармытаць. І не паспеў [Юзік] вокам акінуць азяродныя рэбры, як.. не то кашлянуў нехта, не то замармытаў. Баранавых.

азяро́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да азярода. І не паспеў [Юзік] вокам акінуць азяродныя рэбры, як счуў: не то кашлянуў нехта, не то замармытаў, зашамацеў. Баранавых.

цверазі́ць, цверажу, цвяразіш, цвярэзіць; незак., каго.

Рабіць цвярозым або больш цвярозым. Галава ў Міканора была цяпер зусім ясная: мароз, што сцінаў рэбры пад гімнасцёркаю, добра цверазіў, даваў у дужасці. Мележ.

пашарпа́цца, ‑аецца; зак.

Знасіцца, абадрацца ў выніку працяглага або нядбайнага карыстання, нашэння. Партфель пашарпаўся. □ Вокны [касцёла] вузкія ды высокія — гэта добра, вежы можна ўкараціць, зняць, верхавінкі, рэбры на іх відаць, бляха ўжо добра пашарпалася. Лобан.