рукаві́чкі, ‑чак; адз. рукавічка, ‑чкі, ДМ ‑чцы, ж.
Памянш. да рукавіцы; невялікія рукавіцы. [Марынка] узяла ў маці клубок чырвоных нітак і звязала брату рукавічкі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дыэлектры́чны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да дыэлектрыка. Дыэлектрычныя рукавіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Надалончыць ’залатаць (рукавіцы)’ (Сцяшк. Сл.), рус. надолднить ’залатаць звернуты да далоні бок рукавіцы’, укр. надолбнчити ’тс’, на́долонка ’нашыўка са скуры ці сукна на ўсю далонь, каб не праціраліся рукавіцы’. Да далонь (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
недавяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; зак., што і чаго.
Звязаць што‑н. не да канца. Недавязаць шалік. Недавязаць рукавіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
давяза́ць, ‑вяжу, ‑вяжаш, ‑вяжа; заг. давяжы; зак., што.
1. Закончыць вязанне чаго‑н. Давязаць рукавіцы.
2. Закончыць звязванне. Давязаць снапы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хапану́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; зак.
1. гл. хапа́ць.
2. Добра зарабіць на чым-н. (разм.).
Хапануў грошай за бульбу.
3. Забраць што-н. у каго-н.; незаконна прысвоіць (разм.).
У яго хапанулі рукавіцы.
4. Выпіць спіртнога, напіцца (разм.).
Х. спірту.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
вя́заны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад вязаць (у 1, 3 знач.).
2. у знач. прым. Зроблены вязаннем. Вязаныя рукавіцы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Іспо́дка, звычайна мн. іспо́дкі ’вязаныя рукавіцы’ (Нас., Касп., Бяльк.), іспо́дка, іспо́тка ’рукавіца’ (Гарэц., Мат. Маг., Сл. паўн.-зах.; дзісн., Нар. сл., 113), іспо́тка ’рукавіца з адным пальцам’ (докш., Янк. Мат., 72; ДАБМ, к. 333). У рускіх гаворках испо́дка́ ’вязаная рукавіца, якая звычайна надзяваецца падыспад другой — скураной рукавіцы’. Ст.-рус. исподки ’ніжнія рукавіцы, панчохі, якія надзяваюцца падыспад другіх (верхніх)’ адзначана з XVI ст. Назва звязана з тым, што ісподкі надзяваюцца падыспад другіх (верхніх) рукавіц, пашытых звычайна са скуры ці аўчыны (гл. Груцо, Бел. мова, 1965, 130). Кандэнсат словазлучэння ісподнія рукавіцы. Гл. ісподні.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Ко́ўзні ’рукавіцы’ (Мат. Гом., Маш.). Да коўзацца? (гл.). Семантыка незразумелая.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
вя́заны
1. прич., в разн. знач. вя́занный; см. вяза́ць 1;
2. прил. вя́занный;
~ныя рукаві́цы — вя́занные рукави́цы
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)