шліхту́бель, ‑я, м.
Рубанак з двайным лязом, прызначаны для чыстага стругання.
[Ням. Schlichthobel.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
электраруба́нак, ‑нка, м.
Рубанак для апрацоўкі паверхні драўляных вырабаў, які дзейнічае на электрычнай энергіі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Адбо́рнік ’рубанак для вычаскі фальца’ (Інстр. II) да адбіраць. Гл. браць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Мядзвёдак ’рама, у якую ўстаўляецца верацяно з ніткамі, каб звіваць іх на клубок’ (Шат.), мядзведка ’рубанак з дзвюма ручкамі’ (браг., Мат. Гом.), лоеў. мядзведка ’рычаг, якім паварочваецца шацёр ветрака’ (ЛАПП). Да мядзведзь (гл.). Названы паводле падабенства з лапамі мядзведзя. Аналагічна баран ’рубанак з дзвюма ручкамі’, каза 19, казан (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фуга́нак, ‑нка, м.
Вялікі рубанак, прызначаны для чыставога стругання дошак, плоскіх паверхняў. А вось калі заглянуць у кладоўку ў сенцах, там на сцяне вісяць сталярскія прылады — пілка, долаты, ляжаць на паліцыі гэблікі, фуганак. Пестрак.
[Ад ням. Fugebank.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
калёўка, ‑і, ДМ ‑лёўцы; Р мн. ‑лёвак; ж.
Спец.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. каляваць.
2. Спецыяльны рубанак для выстругвання дошак і планак з фігурнымі краямі (багетаў, карнізаў і інш.).
3. У сталярнай справе — фігурны профіль дошкі або бруска, які атрымліваецца струганнем.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спіра́лька, ‑і, ДМ ‑льцы; Р мн. ‑лек; ж.
Памянш.-ласк. да спіраль (у 1, 2 знач.). Спрытна хадзіў у яго руках рубанак, і тонкая стружка, завіваючыся ў залацістыя пад сонцам спіралькі, з ціхім шолахам ападала на дол. Лынькоў. З гэтых дроцікаў трэба было скруціць спіральку і пакласці на рэйку. Карпюк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спуск, -а і -у, мн. -і, -аў, м.
1. -у, гл. спусціцца, спусціць.
2. -а. Месца, па якім спускаюцца ўніз.
Круты с.
3. -а. Прыстасаванне, якое прыводзіць у рух курок пры выстрале.
Націснуць на с.
4. -а. Шлюз у млыне для прапускання вады.
5. -а. Доўгі сталярны рубанак.
6. -а. Прагал у верхняй частцы старонкі перад пачаткам раздзела кнігі (спец.).
◊
Не даваць спуску каму (разм.) — не рабіць патурання каму-н., а строга патрабаваць.
|| прым. спускавы́, -а́я, -о́е (да 3 знач.).
С. механізм.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хва́цкі
1. разг. (очень хороший) отме́нный, на сла́ву;
х. тыту́нь — отме́нный таба́к, таба́к на сла́ву;
2. лихо́й; у́харский; молоде́цкий, разуда́лый;
3. разг. (искусный) ло́вкий;
~кія ру́кі — ло́вкие ру́ки;
4. разг. (об инструменте, приёме) удо́бный, сподру́чный;
х. руба́нак — удо́бный руба́нок
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)