прыкаці́ць I сов.

1. прикати́ть;

п. ко́ла — прикати́ть колесо́;

2. разг. (приехать) прикати́ть

прыкаці́ць II сов., прост. роди́ть, произвести́ на свет

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нараджа́ць I несов.

1. рожа́ть; рожда́ть;

н. дзяце́й — рожа́ть дете́й;

2. несов., перен. рожда́ть

нараджа́ць II сов., разг. (родить много) нарожа́ть, народи́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разрадзі́цца I сов., в разн. знач. разряди́ться;

электры́чная батарэ́я ~дзі́лася — электри́ческая батаре́я разряди́лась;

абста́віны ~дзі́ліся — обстано́вка разряди́лась

разрадзі́цца II сов., разг. (родить) разроди́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нарадзі́ць сов. роди́ть;

яна́ ~дзі́ла дачку — она́ родила́ дочь;

у чым ма́ці ~дзі́ла — в чём мать родила́;

гара́ ~дзі́ла мышпогов. гора́ родила́ мышь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

доноси́тьI сов. (к дона́шивать) в разн. знач. данасі́ць;

доноси́ть дрова́ в сара́й данасі́ць дро́вы ў паве́ць;

доноси́ть пла́тье сестры́ данасі́ць суке́нку сястры́;

доноси́ть ту́фли до дыр данасі́ць ту́флі да дзі́рак;

доноси́ть ребёнка (родить) данасі́ць дзіця́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

произвести́ сов.

1. (совершить, сделать, выполнить) зрабі́ць, праве́сці, вы́канаць;

2. (причинить, породить, вызвать) зрабі́ць, вы́клікаць, прычыні́ць;

3. (выработать) вы́рабіць;

4. (родить) книжн. нарадзі́ць;

5. (в чин, звание) ист. узве́сці (у чын), нада́ць чын; см. производи́ть 1—5.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ра́дзіць1 ’настройваць’: radzić krosny ’укідаць у ніты і бёрда і затыкаць’ (Варл.), радзі́ць ’прыбіраць, упрыгожваць’, радзі́цца ’прыбірацца, апранацца’ (ТС), ст.-бел. радити ’падрыхтоўваць’ (Аповесць пра Трыплана). Сюды ж раджаный ’падрыхтаваны для ткацтва’, ’вытканы з узорамі’ (Юрч. СНЛ), рус. ряди́ться ’святочна апранацца’, укр. ряди́тися ’збірацца’, ’рыхтавацца’. Да прасл. *rędъ (> бел. рад1), *ręditi, першапачатковым значэннем якога было, відаць, ’прыводзіць у парадак’, ’парадкаваць’, параўн. укр. ряди́ти ’парадкаваць’, ’прыводзіць у належны выгляд’, в.-луж. rjadować ’ставіць у рад’, ’прыводзіць у парадак’, серб. ре́дити, харв. réditi ’тс’, балг. редя́ ’тс’. Развіццё семантыкі ішло наступным чынам: ’ставіць у рад’ > ’парадкаваць’ > ’упрыгожваць’.

Ра́дзіць2 ’даваць раду’ (ТСБМ, Нас., Бяльк., навагр., ашм., ваўк., Сл. ПЗБ; Гарэц., Мал., Шпіл., Бес.), ’рабіць’ (Ян.), ра́дзіцца ’прасіць рады’, ’мець раду, раіцца’ (ТСБМ, Нас., Сл. ПЗБ), ра́дца ’той, хто раіць, дарадца’ (ТСБМ, Нас.), ст.-бел. радити ’раіць’, укр. ра́дити ’даваць параду’, ’разам абмяркоўваць пытанні’, ’шукаць выйсця’, польск. radzić ’раіць, абмяркоўваць’, radzić się ’радзіцца’, в.-луж. radzić ’раіць’, чэш. řadiť ’тс’. Да ра́да (гл.), якое з’явілася на аснове значэння ’рабіць’.

Радзі́ць1 ’нараджаць’, ’даваць ураджай’ (ТСБМ, Варл.), родзі́ць ’тс’ (ТС), ’весціся’ (смарг., Сл. ПЗБ), радзі́ць, родзі́ці, роды́ты ’нарадзіць’, ’урадзіць’ (калінк., навагр., лід., свісл., віл., в.-дзв., пруж., бяроз., Сл. ПЗБ), радзі́цца ’нарадзіцца’, ’даваць ураджай’ (ТСБМ, Сцяшк. Сл.), рус. роди́ть, укр. роди́ти, польск. rodzić, палаб. rudi să (3 ас. адз. л. цяп. ч.), в.-луж. rodźić, н.-луж. roźiś, чэш. roditi, славац. rodiť, серб. ро̀дити, харв. roditi, славен. roditi, макед. роди, балг. родя, ст.-слав. родити. Прасл. *roditi, звязана з род1 (гл.), параўн. лат. radît ’радзіць, тварыць’, rads ’родзіч, радня, род’, далейшыя сувязі з ст.-інд. várdhati ’памнажацца, павялічвацца, набываць сілу’ (Фасмер, 3, 492; Бязлай, 3, 190; Шустар-Шэўц, 2, 1230; БЕР, 6, 146).

Радзі́ць2 ’прарэджваць’ (смарг., брасл., Сл. ПЗБ; Юрч. СНЛ), ’рэдка сеяць’ (Варл.), радча́ны ’прарэджаны’ (докш., Сл. ПЗБ). Ад рад1 (гл.) з пачатковым значэннем ’фарміраваць рады’ або ад рэдкі (гл.), г. зн. ’рабіць радзей’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

принести́ сов.

1. (доставить) прыне́сці, мног. папрыно́сіць;

2. (дать) прыне́сці, даць; (причинить вред, неприятность) прычыні́ць;

3. (родить — о животных) прыве́сці, нарадзі́ць;

4. (дать урожай) даць, прыне́сці;

5. (в сочетаниях со многими существительными, когда принести́ означает — произвести какое-л. действие, соответствующее значению этого существительного) прыне́сці; (дать) даць; (подать) пада́ць; (сделать) зрабі́ць; (выразить) вы́казаць; (заявить) заяві́ць; (попросить) папрасі́ць; а также переводится другими глаголами в соответствии со значением существительного; см. приноси́ть 1—5;

6. безл., прост. (о неожиданном приезде, приходе) прыне́сці;

заче́м тебя́ сюда́ принесло́? чаго́ цябе́ сюды́ прыне́сла?; см. приноси́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

скі́нуць сов.

1. (с чего-л.) сбро́сить, ски́нуть;

2. (в одно место) ски́нуть;

3. (одежду и т.п.) сбро́сить, ски́нуть, снять;

4. (о цене) сба́вить, сбро́сить, ски́нуть;

с. два рублі́ — сбро́сить (ски́нуть) два рубля́;

5. (собрать деньги) сложи́ться;

с. па пяцёрцы — сложи́ться по пятёрке;

6. разг. (лишить власти) сбро́сить, све́ргнуть, низве́ргнуть, низложи́ть;

с. мана́рхію — низложи́ть мона́рхию;

7. разг. (отстранить) уво́лить, снять;

8. (на счётах) сбро́сить;

9. разг. (родить до срока) вы́кинуть, ски́нуть;

10. (в карточной игре) сбро́сить, ски́нуть;

с. ма́ску — сбро́сить ма́ску;

с. ярмо́ — сбро́сить ярмо́;

як во́кам с. — наско́лько ви́дит глаз;

с. цяжа́р — сбро́сить бре́мя;

с. з раху́нку — сбро́сить со счето́в

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыве́сці сов.

1. в разн. знач. привести́; (данные, доказательства — ещё) предста́вить;

п. дзяце́й дадо́му — привести́ дете́й домо́й;

сце́жка ~вяла́ да ракі́ — тропи́нка привела́ к реке́;

но́выя фа́кты ~вялі́ вучо́нага да ва́жнага адкрыцця́ — но́вые фа́кты привели́ учёного к ва́жному откры́тию;

п. ў рух — привести́ в движе́ние;

п. да аднаго́ назо́ўнікамат., перен. привести́ к одному́ знамена́телю;

п. цыта́ту — привести́ цита́ту;

2. разг. (родить — о животных) принести́;

каро́ва ~вяла́ бычка́ — коро́ва принесла́ бычка́;

3. (у што) привести́ (во что), пове́ргнуть

(во что);

гэ́та ве́стка прывяла́ мяне́ ў адча́йэ́та весть привела́ (пове́ргла) меня́ в отча́яние;

п. ў сябе́ — привести́ в себя́ (в чу́вство);

п. да прыто́мнасці — привести́ в созна́ние;

не ~вядзе́ да дабра́ — не приведёт к добру́;

сава́ не прывядзе́ сакала́погов. я́блоко от я́блони недалеко́ па́дает

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)