дорва́ть сов.

1. (окончить рвать — траву и т. п.) дарва́ць;

2. (одежду, обувь) разг. дарва́ць, дадра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дорыва́ть​II несов.

1. (оканчивать рвать — траву и т. п.) дарыва́ць;

2. (изнашивать — об одежде) разг. дарыва́ць, дадзіра́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ша́стаць несов.

1. (издавать шелест) шелесте́ть, шурша́ть;

2. разг. бы́стро ре́зать;

3. кромса́ть; рвать;

4. разг. ходи́ть, шныря́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Ірва́ць 1, рваць ’вырываць, зрываць; разрываць’ (ТСБМ, Нас., Шат.), ірва́цца, рва́цца ’разрывацца, узрывацца; старацца вызваліцца, вырвацца’ (ТСБМ, Нас.), ’крычаць’ (Юрч. Сін., 231), ’кідацца’ (Нас.). Рус. рвать, дыял. ирва́ть, укр. ірва́ти, рва́ти, польск. rwać, в.-луж. rwać, н.-луж. rwaś, палаб. råvat, чэш. rváti, славац. rváť, славен. ruvati, rvati ’вырываць’, серб.-харв. р̀вати се ’змагацца’, балг. ръ́вам, ръ́фам ’кусаць, ірваць’. Ст.-слав., ст.-рус. ръвати ’рваць, зрываць’. Пачатковае і‑ мае пратэтычны характар. Прасл. *rъvati, *rujǫ генетычна роднаснае літ. ráuti, raúju ’вырываць’, ravė́ti, raviù ’палоць’, лат. ravêt ’тс’, ст.-інд. rávati ’разбівае, дробіць’, грэч. ἐρυσίχθων ’разграбаючы зямлю’, лац. ruō, ‑ere ’разрываць, раскопваць’. rutrum ’рыдлёўка’, ірл. ruam ’жалязняк, рыдлёўка’, якія ўзыходзяць да і.-е. *reu‑ ’разрываць, рыць’. Гл. Покарны, 1, 868; Праабражэнскі, 1, 187–189; Брукнер, 470; Фасмер, 3, 452 (з літ-рай). Махэк₂ (526) рэканструюе і.-е. *rou‑mi < *rouə‑mi з зыходнай семантыкай ’вырываць з зямлі’. Параўн. рыць.

Ірва́ць 2 ’ванітаваць’ (ТСБМ, Бяльк., Касп.). Аддзеяслоўны назоўнік ірво́та (Нас., Касп., Мат. Гом.); параўн. рус. рвать ’ванітаваць’ — рвота. Ад ірваць 1 (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

матлашы́ць несов., разг.

1. рвать в кло́чья;

2. бить, уничтожа́ть;

3. (приводить в беспорядок) трепа́ть;

4. прост. колоти́ть, бить

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

рваньё разг.

1. (действие) ірва́нне, -ння ср., (после гласных) рва́нне, -ння ср.; дра́нне, -ння ср.; см. рвать​I;

2. см. рвань​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадзіра́ць несов., разг.

1. (оканчивать рвать) дорыва́ть;

2. (изнашивать до дыр) дорыва́ть, додира́ть;

3. (кору и т.п.) додира́ть;

4. (на тёрке) дотира́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадра́ць сов., разг.

1. (окончить рвать) дорва́ть;

2. (износить до дыр) дорва́ть, дотрепа́ть, додра́ть;

3. (кору и т.п.) додра́ть;

4. (на тёрке) дотере́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дарва́ць сов.

1. (окончить рвать, срывать что-л.) дорва́ть;

д. апо́шнія кве́ткі — дорва́ть после́дние цветы́;

2. разг. (окончательно износить — об одежде, обуви) дорва́ть, дотрепа́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нащи́пывать несов.

1. (щипля, рвать, надёргивать в каком-л. количестве) нашчы́пваць; (преимущественно о перьях, волосах и т. п.) наскуба́ць, наску́бваць;

2. (причинять щипанием боль) разг. нашчы́пваць, шчыпа́ць, шчыка́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)