вушны́ ушно́й;

○ ~на́я ра́кавіна — анат. ушна́я ра́ковина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

бідэ́, нескл., н.

Сасуд, ракавіна для падмывання.

[Фр. bidet.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́кавінка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Памянш.-ласк. да ракавіна (у 1, 2 знач.); невялікая ракавіна. Разам з каменьчыкамі пясчанае дно акварыума ўсцілаюць малыя і большыя ракавінкі. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

двухство́ркавы, ‑ая, ‑ае.

З дзвюма створкамі. Двухстворкавыя дзверы. Двухстворкавая ракавіна вустрыцы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уніта́з, ‑а, м.

Ракавіна для сцёку нечыстот у прыбіральнях, абсталяваных каналізацыяй.

[Ад назвы фірмы Unitas.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захра́снуць, -ну, -неш, -не; захра́с, -сла; -ні; зак. (разм.).

1. Забіцца, закупорыцца чым-н.

Ракавіна захрасла.

2. Засесці дзе-н., у чым-н.

Костка захрасла ў горле.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пісуа́р, ‑а, м.

Спецыяльная ракавіна са сцёкам для мачы ў мужчынскай прыбіральні.

[Фр. pissoir.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

каме́я, ‑і, ж.

Камень або ракавіна з мастацкай разьбой, якія выкарыстоўваюцца для ўпрыгожвання ў брошках, пярсцёнках. // Брошка з такім упрыгожаннем.

[Іт. cammeo.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Раку́шка ’маленькая ракавіна’ (ТСБМ), ’чарупка, шчарупка’ (Ласт., Мат. Гом.), рэту́шка ’тс’ (Ян.). Магчыма, з рус. ракушка. Гл. ра́кавіна 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

слімако́вы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да слімака. Слімаковая ракавіна. □ Мінулі хмары, І сонца ўстала зноў, Жук хату слімакову Пакінуў і пайшоў. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)