займа́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца; незак.
1. гл. заняцца¹.
2. Працаваць (пра разумовы занятак), вучыцца.
З. ў інстытуце.
З. па начах.
3. чым. Мець што-н. прадметам сваіх заняткаў.
З. хіміяй.
◊
Займацца балачкамі (разм.) — займацца пустымі размовамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
мярцвя́чына, ‑ы, ж.
1. Трупы жывёл. [Алесь:] — Наш Міхась казаў, што ракі мярцвячыну ядуць. Ваданосаў.
2. перан. Разм. Разумовы, духоўны застой; заняпад, інертнасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разумо́ва нареч.
1. у́мственно;
2. умозри́тельно;
3. мы́сленно;
1-3 см. разумо́вы 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
разумо́васць ж.
1. филос. умозре́ние ср.; умозри́тельность;
2. (абстрактное рассуждение) умозре́ние ср.;
3. рассу́дочность; см. разумо́вы 5
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мысли́тельный мыслі́цельны; (умственный) разумо́вы;
мысли́тельный аппара́т мыслі́цельны апара́т, апара́т мы́слення;
мысли́тельная спосо́бность разумо́вая здо́льнасць, здо́льнасць да мы́слення;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
у́мственный
1. разумо́вы;
рабо́тник у́мственного труда́ рабо́тнік разумо́вай пра́цы;
у́мственные спосо́бности разумо́выя здо́льнасці;
2. (мысленный) мы́сленны; (воображаемый) уя́ўны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мы́сленный мы́сленны; уя́ўны; (умственный) разумо́вы;
мы́сленный разгово́р мы́сленная (уя́ўная) размо́ва;
мы́сленный о́браз мы́сленны (уя́ўны) во́браз;
мы́сленное пожела́ние пажада́нне ў ду́мках;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
рассу́дочный
1. разумо́вы;
рассу́дочная де́ятельность разумо́вая дзе́йнасць;
2. (отвлечённый) адця́гнены, абстра́ктны;
3. (освобождённый от чувства) разва́жны;
рассу́дочная любо́вь любо́ў без пачуцця́, разва́жная любо́ў.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ро́зум ’здольнасць мысліць, разумець’, ’разумовыя здольнасці чалавека, інтэлект’ (ТСБМ, Нас., Шат., Бяльк., Касп., Стан., Растарг., ТС, Сл. ПЗБ), розымъ ’тс’ (шымк. Собр.), ст.-бел. розум ’тс’. Укр. ро́зум, рус. ра́зум (< ц.-слав. разумъ), дыял. ро́зум, польск. rozum, н.-луж. rozym, в.-луж. rozum, rozom, rozym, чэш., славац. rozum, славен. razȗm, rezum, серб. ра̏зум, харв. rȁzum, макед. разум, балг. ра́зум, ст.-слав. разоумъ. Прасл. *orzumъ, утворанае з прыстаўкі *orz‑ > бел. раз‑/роз‑ (гл.), якая тут выражае адрознівальную здольнасць мыслення (Рэйзак, 548) і *umъ > ум > умець (гл.) < і.-е. (H)au̯‑mó‑ (Міклашыч, 372; Покарны, 78; Фасмер, 3, 435; Шустар-Шэўц, 2, 1244; Бязлай, 3, 160; БЕР, 6, 161–162). Сюды ж разумны, разумовы (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
фізі́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да фізікі (у 1 знач.). Фізічныя законы. Дасягненні фізічнай навукі. Фізічныя доследы. // Прызначаны для вывучэння фізікі, для падрыхтоўкі спецыялістаў у галіне фізікі. Фізічная лабараторыя. Фізічны гурток. □ А рэастат мы можам зрабіць самі ў сваім фізічным кабінеце, — дадаў.. [настаўнік], — Гэта не бяда. Якімовіч.
2. Уласцівы галіне з’яў, якімі займаецца фізіка. Фізічныя працэсы. □ Калі для механічнага і хімічнага даследавання парод трэба мець іх у руках, то фізічныя іх уласцівасці можна вызначыць з паверхні. Чаркасаў.
3. Які мае адносіны да прадметаў і з’яў матэрыяльнага свету; матэрыяльны. Фізічны знос машын. Фізічны аб’ём закупак.
4. Які мае адносіны да чалавечага арганізма, будовы чалавека, яго знешняга аблічча. Чым больш.. [Галена] вырастала, тым больш магла б быць увасабленнем дзявочага здароўя і сілы. Разам з тым яна рабілася ўвасабленнем і дзявочай прыгажосці. Гэта была прыгажосць фізічная, пышная і заўсёды прывабная. Чорны. // Звязаны са станам арганізма, яго адчуваннямі. Фізічны страх. □ Цяпер.. [Люба] чытала.. Таксама як лёгкасць чыстай бялізны поўніла яе цела фізічнай асалодай, так і тут была своеасаблівая асалода. Чорны. Вязня з туга скутымі мазольнымі рукамі Займаюць фізічныя і душэўныя пакуты. Бугаёў. Стук колаў, які аддаляўся, цішэў, біў Алаізу па сэрцы. Яна адчувала проста фізічны боль ад гэтых удараў. Арабей. // Які датычыцца сілы і працы мышцаў; не разумовы. Фізічнае выхаванне вучняў. Фізічная падрыхтоўка спартсменаў. □ Аўтаматычнае выключэнне і ўключэнне вызваляе рабочых ад фізічнай працы.. Яны толькі пазіраюць за работай агрэгатаў. «Беларусь». // Звязаны з якім‑н. уздзеяннем на цела, арганізм. Фізічная расправа. Фізічнае пакаранне. Фізічнае знішчэнне.
5. Які адносіцца да палавых узаемаадносін; сексуальны. Фізічная блізкасць.
•••
Фізічная зарадка — комплекс фізічных практыкаванняў, якія выконваюць з мэтай аздараўлення арганізма.
Фізічная культура гл. культура.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)