разумо́вы, -ая, -ае.

1. Звязаны з дзейнасцю розуму, свядомасцю.

Разумовая праца.

Разумовыя здольнасці.

2. Абстрактны, які існуе або ўяўляецца толькі ў думках.

|| наз. разумо́васць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разумо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. разумо́вы разумо́вая разумо́вае разумо́выя
Р. разумо́вага разумо́вай
разумо́вае		 разумо́вага разумо́вых
Д. разумо́ваму разумо́вай разумо́ваму разумо́вым
В. разумо́вы (неадуш.)
разумо́вага (адуш.)		 разумо́вую разумо́вае разумо́выя (неадуш.)
разумо́вых (адуш.)
Т. разумо́вым разумо́вай
разумо́ваю		 разумо́вым разумо́вымі
М. разумо́вым разумо́вай разумо́вым разумо́вых

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

разумо́вы

1. у́мственный;

~вая пра́ца — у́мственный труд;

2. (абстрактный) умозри́тельный;

~вая філасо́фія — умозри́тельная филосо́фия;

3. (воображаемый) мы́сленный;

р. по́гляд — мы́сленный взгляд;

4. мысли́тельный;

р. апара́т — мысли́тельный аппара́т;

5. рассу́дочный;

~выя вы́вады — рассу́дочные вы́воды

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разумо́вы, ‑ая, ‑ае.

1. Звязаны з дзейнасцю розуму, свядомасцю. Разумовыя здольнасці. Разумовае напружанне. Разумовае развіццё. // Які патрабуе напружанай працы розуму, думкі. Разумовая праца.

2. Які існуе або ўяўляецца толькі ў думках. І разумоваму зроку слухачоў упершыню з-за шыза-ліловай заслоны стагоддзяў паўставалі вобразы, тварэнні невядомых забытых майстроў, дойлідаў. Ліс.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абстра́ктна-разумо́вы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. абстра́ктна-разумо́вы абстра́ктна-разумо́вая абстра́ктна-разумо́вае абстра́ктна-разумо́выя
Р. абстра́ктна-разумо́вага абстра́ктна-разумо́вай
абстра́ктна-разумо́вае		 абстра́ктна-разумо́вага абстра́ктна-разумо́вых
Д. абстра́ктна-разумо́ваму абстра́ктна-разумо́вай абстра́ктна-разумо́ваму абстра́ктна-разумо́вым
В. абстра́ктна-разумо́вы (неадуш.)
абстра́ктна-разумо́вага (адуш.)		 абстра́ктна-разумо́вую абстра́ктна-разумо́вае абстра́ктна-разумо́выя (неадуш.)
абстра́ктна-разумо́вых (адуш.)
Т. абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вай
абстра́ктна-разумо́ваю		 абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вымі
М. абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вай абстра́ктна-разумо́вым абстра́ктна-разумо́вых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

інтэлектуа́льны, -ая, -ае.

1. гл. інтэлект.

2. Разумовы, духоўны; з высока развітым інтэлектам.

Інтэлектуальныя здольнасці.

|| наз. інтэлектуа́льнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

умозри́тельный книжн. разумо́вы; абстра́ктны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мярцвя́чына, -ы, ж.

1. зб. Трупы жывёл.

2. перан. Разумовы, духоўны застой, заняпад, інертнасць (разм.).

У п’есе няма дзеяння — жахлівая м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дыскурсі́ўны, ‑ая, ‑ае.

Які робіцца, адбываецца шляхам лагічных вывадаў; разумовы. Дыскурсіўнае пазнанне.

[Фр. discursif.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэлектуа́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да інтэлекту; разумовы, духоўны. Інтэлектуальныя сілы народа. Інтэлектуальнае жыццё. Інтэлектуальная праца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)