Распа́зіць ’разабраць, разняць, ускрыць’ (чавус., Ласт.), роспазова́ць ’разняць, рассячы ці распілаваць калоду ўдоўж’ (ТС). Да паз (гл.), параўн. рус. пск., асташ. распази́ть ’разабраць, распластаць (рыбу)’, смал. ’падзяліць на часткі, палавіны’, што, відаць, сведчыць аб агульнай усходнеславянскай дыялектнай інавацыі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

раздыма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расшчамі́ць, -шчамлю́, -шчэ́міш, -шчэ́міць; -шчэ́млены; зак., што.

Разняць, расшчапіць сашчэмленае.

Р. зубы.

|| незак. расшчамля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і расшчэ́мліваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разніма́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. разнімаць — разняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разды́м, ‑у, м.

Дзеянне паводле дзеясл. раздымаць — разняць (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскамячы́ць, ‑мячу, ‑мечыш, ‑мечыць; зак., што.

Разняць, расшчаміць, расціснуць. Раскамячыць кулак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разжа́ть сов.

1. (кулак) расці́снуць, раскамячы́ць, разня́ць;

2. (зубы) расшчапі́ць, разня́ць; (губы) растулі́ць;

3. (пружину и т. п.) распусці́ць, адпусці́ць, пасла́біць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

разня́ты

1. разня́тый; разжа́тый;

2. разня́тый, разведённый;

1, 2 см. разня́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)