раз...² (рас...), прыстаўка прыметнікаў (разм.).
Абазначае:
1) вышэйшую ступень якой-н. якасці, напр.: развясёлы, разудалы, распракляты;
2) наяўнасць чаго-н., што распасціраецца ў розных кірунках, напр.: развілісты, разгалісты, раскідзісты.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ра́лісты, ‑ая, ‑ае.
Які складаецца з некалькіх рал; разгалісты. Ралістая дзічка цяжка асядала на высокую мяжу. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
разве́систый разло́жысты, разга́лісты, разве́сісты, раскі́дзісты;
◊
разве́систая клю́ква шутл. на вярбе́ гру́шы.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кашта́н¹, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.
1. -а. Дрэва сямейства букавых з пладамі ў выглядзе буйнога арэха, а таксама плод гэтага дрэва.
Разгалісты к.
Назбіраць каштанаў.
2. -у, адз. Драўніна гэтага дрэва.
|| прым. кашта́навы, -ая, -ае.
Каштанавая алея.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Ралава́ты ’разгалісты, развілісты, галінасты, з раламі’ (ТСБМ, Мат. Гом.), ралова́ты ’сукаваты, са шматлікімі разгалінаваннямі’ (ТС; лунін., Шатал.; пін., Сл. ПЗБ), ра́лісты ’разгалісты, развілісты, маючы форму вілаў’: раліста ліпа (ТСБМ, Сл. ПЗБ), раля́сты ’кусцісты, шматпарасткавы’ (ТС). Параўн. серб. ра̏кљаст ’развілісты’. Ад рала 1 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Плашчаві́на ’плошча’ (Ян.). Да пласкі (гл.) > плашчовы. Параўн. рус. забайк. ппаіцавыіі ’разгалісты’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
разга́ты, ‑ая, ‑ае.
Разм. З расстаўленымі ў бакі галінамі, развілінамі; разгалісты. У парку крычалі галкі, іх ганяла вясновым, яшчэ халодным ветрам з аднаго разгатага клёна на другі. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
бурало́міна, ‑ы, ж.
Разм. Дрэва, паваленае бурай. [Васіль Раманавіч] саскочыў з бураломіны і сказаў: — Запрашаю, шаноўныя госцейкі, выбраць сабе самы разгалісты куст у нашым багатым маёнтку і адпачываць да самага вечара. Новікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разга́ты ’разгалісты’ (ТСБМ), ’вілаваты’ (лях., баран., Сл. ПЗБ; Некр.), разыга́ты ’галінасты’ (чэрв., Сл. ПЗБ). Ад ро́ска, ро́зга (гл.), як расаха́ты. Гл. таксама разгачы́.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
пашу́мліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Разм. Час ад часу, злёгку шумець. Пашумлівае вецер у голым вецці бярозы, у вокны пазірае бясконцая зімняя ноч. Колас. Ціха, асцярожна пашумліваў разгалісты дуб. Пестрак. / у безас. ужыв. Без прывычнай закускі ў галаве Аўгуста Эрнеставіча злёгку пашумлівае. Навуменка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)