опуха́ть несов. апуха́ць, пу́хнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пу́хнуть несов. пу́хнуць;
◊
голова́ пу́хнет галава́ пу́хне.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
абруза́ць
‘спаць; апухаць, пухнуць’
дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
абруза́ю |
абруза́ем |
| 2-я ас. |
абруза́еш |
абруза́еце |
| 3-я ас. |
абруза́е |
абруза́юць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
абруза́ў |
абруза́лі |
| ж. |
абруза́ла |
| н. |
абруза́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
абруза́й |
абруза́йце |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| цяп. час |
абруза́ючы |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
вспуха́ть несов. успуха́ць, апуха́ць, пу́хнуць, напуха́ць; (распухать) распуха́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ Пу́хці ’пухнуць’ (Шат.). Гл. пухнуць.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
бу́хнутьII несов. (разбухать) бра́кнуць; (преимущественно от сырости) брыня́ць, набры́ньваць; (пухнуть) пу́хнуць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
◎ По́хнуць ’пухнуць’ (астрав., в.-дзв., віл., даўг., брасл., Сл. ПЗБ), похці ’пухнуць’ (Нас.), похлы ’пухлы’, ’апухлы’ (Нас.). Няясна. Паводле Карскага (1, 246), паралельнае да пухнуць (гл.), што ўзыходзіць да кораня *рьх∼. Цвяткоў (Запіскі, 69), параўноўваючы з польск. pącherz ’пухір’, лічыць, што тут “маем у палякаў і ў беларусаў розныя віды каранёў (з насавым інфіксам і без яго)”.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пі́плух, nirtyx ’бутон кветкі’ (Растарг.). Відаць, роднаснае лексеме птушка < пупышка пры ад’ідэацыі пухнуць (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пухле́ць (пухліць) ’пухнуць’ (Нас.). Ад пухлы, г. зн. ’рабіцца пухлым’, параўн. сталы — сталець і пад.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Пухны́р ’паўнатвары чалавек’ (Шат.). Да пухнуць ’распухаць, разбухаць’; сюды ж, відаць, і другаснае пухныр ’пухір’ (карэліц, Нар. лекс.). Гл. пухны.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)