прычэ́пліванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. прычэпліваць — прычапіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пачапі́ць, -чаплю́, -чэ́піш, -чэ́піць; -чэ́плены; зак., што.

1. Павесіць, прычапіць.

П. сумку на крук.

2. Надзець, прымацаваўшы, прывязаўшы і пад. (разм.).

П. павязку на рукаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачапля́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., што.

Начапіць, прычапіць усё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папрычэ́пліваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.

Прычапіць усё, многае. Папрычэпліваць шторы да карнізаў. Папрычэпліваць вагоны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрыко́лваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Прыкалоць, прычапіць вялікую колькасць чаго‑н. Напрыколваць кветак да плацця.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Прычапіць, прывязаць лейцы да аброці пры запраганні каня. Заляйцаць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прицепи́ть сов., в разн. знач. прычапі́ць, мног. папрычэ́пліваць, папрычапля́ць; см. прицепля́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычэ́пка, -і, ДМ -пцы, мн. -і, -пак, ж.

1. гл. прычапіць.

2. перан. Зачэпка, прычына (разм.).

Знайсці прычэпку зайсці да яго.

3. перан. Тое, што і прыдзірка (разм.).

І за шчэпку знойдзеш прычэпку (прыказка).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

приве́сить сов.

1. прыве́сіць; (прицепить) прычапі́ць, мног. папрычэ́пліваць;

2. (прибавить к весу) дава́жыць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прычэ́плены

1. в разн. знач. прице́пленный;

2. прице́пленный; приве́шенный;

1, 2 см. прычапі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)