притяну́ть сов., прям., перен. прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць; см. притя́гивать;

◊

притяну́ть за во́лосы (за́ уши) прыцягну́ць за валасы́ (за ву́шы);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

напрыця́гваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

1. Прыцягнуць, даставіць за некалькі прыёмаў многа чаго‑н. Напрыцягваць бярвення.

2. Прыцягнуць, наблізіць сілай прыцяжэння ў значнай колькасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыця́гнуты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прыцягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

приволо́чь сов., разг. прывалачы́, мног. папрывалака́ць; прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пристегну́ть сов.

1. (застегнуть) прышпілі́ць;

2. перен. прыблы́таць, прыцягну́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

притащи́ть сов., разг. прыцягну́ць, мног. папрыця́гваць, прывалачы́, мног. папрывалака́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фігля́р, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

1. Фокуснік, акрабат (уст.).

2. перан. Пра чалавека, які імкнецца прыцягнуць да сябе ўвагу крыўляннем, жартамі (разм.).

|| прым. фігля́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Прытаго́сіць ’прынесці, прыцягнуць’ (Бяльк.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

прыця́гванне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. прыцягваць (у 1 знач.) — прыцягнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прызва́ць, -заву́, -заве́ш, -заве́; -завём, -завяце́, -заву́ць; -заві; -зва́ны; зак., каго-што.

Прыцягнуць для адбывання вайсковай службы.

П. у армію.

|| незак. прызыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. прызы́ў, -ы́ву, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)