абмяша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
Прыправіць корм (сечку, мякіну, ахрап’е) мукою, бульбай.
А. сечку карове.
|| незак. абме́шваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. абме́шванне, -я, н. і абме́шка, -і, ДМ -шцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абмяша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прыправіць корм (сечку, мякіну і пад.) мукою, варанай бульбай і пад., перамяшаўшы яго.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прытаўчы́, -таўку́, -таўчэ́ш, -таўчэ́; -таўчо́м, -таўчаце́, -таўку́ць; -то́ўк, -таўкла́, -ло́; -таўчы́; -то́ўчаны; зак.
1. што і чым. Прыправіць затаўкай.
П. боршч салам.
2. каго. Збіць, пабіць; дабіць (разм.).
Прытаўклі небараку да паўсмерці.
|| незак. прыто́ўкваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
забялі́ць, -бялю́, -бе́ліш, -бе́ліць; -бе́лены; зак., што.
1. Скрозь пакрыць белай фарбай.
З. плямы на сцяне.
2. Прыправіць страву малаком, смятанай.
З. булён.
|| незак. забе́льваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. забе́лка, -і, ДМ -лцы, ж. і забе́льванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
уснасти́ть сов.
1. (оснастить) аснасці́ць; (оборудовать) абсталява́ць;
2. перен. прыпра́віць; аздо́біць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Прытаўчы́, прытувчэ́ ’збіць, пабіць; дабіць’; ’растоўкваць’; ’прыправіць затаўкай’ (ТСБМ, Нас., Шат.; шчуч., свісл., Сл. ПЗБ; ТС; лід., ЛА, 4), пріто́ўкнуты, прытоўкты́ ’заправіць страву растоўчаным здорам’ (драг., Вешт.), прытоўкці́ ’прыправіць’ (ТС). Прэфіксальны дзеяслоў ад таўчы (гл.). Параўн. рус. притоло́чь, укр. притовкти́. У спецыялізаваным значэнні ’заправіць ежу (растоўчаным здорам)’ мае дакладныя адпаведнікі ў бранск. притолкну́ть ’тс’, при́толочка, при́толка ’запраўка (звычайна растоўчаны здор) для супу, вадкай стравы’. Гл. яшчэ за́таўка.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Прыці́рка ’зацірка’ (краснап., ЛА, 4), ’прыбаўка ў страву мукі’ (Нас.), пры́терка ’прыправа, затаўка’, прыте́рть ’прыправіць, заправіць (страву)’ (Растарг.). Ад прыціра́ць ’пераціраць пальцамі’; гл. це́рці.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
прыпра́ўка ж.
1. полигр. припра́вка;
2. приде́лка, прила́дка;
1, 2 см. прыпра́віць 3, 4
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыпраўле́нне ср.
1. приправле́ние;
2. полигр. приправле́ние, припра́вка ж.;
1, 2 см. прыпра́віць 2, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
забялі́ць, ‑бялю, ‑беліш, ‑баліць; зак., што.
1. Зрабіць белым, пакрыўшы бяліламі, мелам і пад. Забяліць цёмныя палосы. // Зрабіць белым, пакрыўшы сабой. Першая пароша забяліла прасторы. Сабаленка.
2. Прыправіць страву малаком, смятанай. Забяліць булён. □ — Капуста посная. Пачакай, я смятанаю забялю ды малака прынясу. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)