прыко́чванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. прыкочваць 1 — прыкаціць 1 (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
папрыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што.
Прыкаціць, даставіць куды‑н. усё, многае. Папрыкочваць бочкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накаці́ць, -качу́, -ко́ціш, -ко́ціць; -ко́чаны; зак.
1. чаго. Прыкаціць нейкую колькасць чаго-н.
Н. бярвення.
2. што. Ускаціць што-н. на якую-н. паверхню.
Н. бочкі на платформу.
|| незак. нако́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
напрыко́чваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.
Прыкаціць куды‑н. або да чаго‑н. вялікую колькасць чаго‑н. Напрыкочваць бочак. Напрыкочваць бярвення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
накаці́ць, ‑качу, ‑коціш, ‑коціць; зак.
1. чаго. Прыкаціць нейкую колькасць чаго‑н. Накаціць бярвення.
2. што. Ускаціць што‑н. на якую‑н. паверхню. Накаціць камень на дошку.
3. (1 і 2 ас. не ўжыв.); перан. Тое, што і накаціцца (у 3 знач.). Потым, за кароткай хвілінкаю наіўнай і нясмелай падазронасці, накоціць хваля пяшчотнасць і ўдзячнасці. Савіцкі.
4. што. Спец. Коцячы, вярнуць гармату на зыходнае месца пасля яе адкату ў выніку выстралу.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)