прывя́заны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад прывязаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывязны́, ‑ая, ‑ое.

Прызначаны для прывязвання; такі, які можна прывязаць. Прывязны рэмень.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прытаро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Прывязаць тарокамі да сядла. // Разм. Прымацаваць, прывязаць што‑н. да чаго‑н. [Дзмітрый] туга прытарочыў парашутыста да брані. Каб не дрогала ў галаву, падклаў пад ніз яго ж мундзір. Беразняк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прывя́зка ж. (действие) привя́зка; см. прывяза́ць;

○ тапаграфі́чная п. — топографи́ческая привя́зка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Прытаро́чыць, прыторо́чыць ’прывязаць тарокамі да сядла; прымацаваць’ (ТСБМ, ТС); прытара́чыць ’даставіць, прыцягнуць’ (ГЧ), прыторо́нчыты ’тс’ (Клім.). Да тарокі (гл.). Параўн. рус. літар. приторо́чить ’тс’, дыял. приторо́кать ’прывязаць (тарокай — рэменем)’, укр. приторочи́ти ’прывязаць рамянямі (тарокамі) да сядла’ і г. д.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

папрывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Прывязаць усіх, многіх або ўсё, многае, прывязаць што‑н. у многіх месцах. Папрывязваць жывёлу ў стойлах. Папрывязваць яблынькі да калкоў. □ Механікі праверылі сваю машыну, а юныя вандроўнікі папрывязвалі ўсе да аднаго свае рэчы. Дубоўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напрывя́зваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Прывязаць у вялікай колькасці. Напрывязваць коней. Напрывязваць стужак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прыча́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.

1. што. Падвёўшы да берага (зямлі), прывязаць (судна, дырыжабль).

2. Пра судна, дырыжабль: падысці, прыстаць.

|| незак. прыча́льваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. прыча́л, -у, м. і прыча́льванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прывя́заны

1. привя́занный; прича́ленный;

2. перен. привя́занный;

1, 2 см. прывяза́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заляйца́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго.

Прычапіць, прывязаць лейцы да аброці пры запраганні каня. Заляйцаць каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)