рэтрагра́д, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Праціўнік прагрэсу, рэакцыянер.

|| ж. рэтрагра́дка, -і, ДМ -дцы, мн. -і, -дак.

|| прым. рэтрагра́дскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

проти́вник в разн. знач. праці́ўнік, -ка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

германафо́б, ‑а, м.

Праціўнік, ненавіснік усяго нямецкага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праці́ўніца, ‑ы, ж.

Жан. да праціўнік (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

антыфашы́ст, ‑а, М ‑сце, м.

Праціўнік фашызму, удзельнік барацьбы з фашызмам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

славянафо́б, ‑а, м.

Праціўнік культурнапалітычнага збліжэння са славянскімі народамі і краінамі; ненавіснік славян.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

...фоб, ‑а, м.

Другая састаўная частка складаных слоў, якая абазначае: «ненавіснік», «праціўнік» чаго‑н., напрыклад: англафоб, славянафоб.

[Ад грэч. phobos — страх.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супроти́вник уст., прост. праці́ўнік, -ка м., во́раг, -га м., непрыя́цель, -ля м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

апане́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м.

1. (кніжн.). Той, хто апаніруе каму-н.

Афіцыйны а. на абароне дысертацыі.

2. Той, хто наогул выступае як праціўнік у спрэчцы.

|| ж. апане́нтка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так (разм.).

|| прым. апане́нцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

антагані́ст, ‑а, М ‑сце, м.

1. Непрымірымы праціўнік.

2. звычайна мн. (антагані́сты, ‑аў). Органы або рэчывы, функцыі і ўзаемадзеянні якіх процілеглыя адзін аднаму.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)