прогада́ть сов.

1. разг. прагада́ць, пралічы́цца, прайгра́ць;

2. (гадать, ворожить в течение какого-л. времени) праваражы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

просчита́ться

1. (ошибиться в счёте) аблічы́цца;

просчита́ться на сто ты́сяч рубле́й аблічы́цца на сто ты́сяч рублёў;

2. (ошибиться в расчётах) пралічы́цца;

враги́ просчита́лись во́рагі пралічы́ліся;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

памыліцца, ашукацца, прагадаць, пралічыцца; схібіць, укляпацца, здураваць (разм.); спаткнуцца, скапыціцца, пакаўзнуцца, збіцца (перан.) □ даць маху

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

схі́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак.

Разм.

1. Не трапіць у цэль, прамахнуцца. Першы стрэл жандара немінуча зваліў бы каня, і першы стрэл мог быць смяротны для яго, Мусатава, калі ў адказ грымнуць пісталеты ворага. Гэты не схібіць. Караткевіч. А я ўсё-такі не ведаў, ці насмерць забіў таго гада. А мо толькі параніў? Вельмі ж хваляваўся, рука магла схібіць. Сабаленка. [Лапецька:] — Паляванне — спорт для маладых і дужых. Дык не,.. [дзядзька Ціхон] яшчэ поўзае, пнецца давесці, што яго вока не схібіць. Паслядовіч.

2. перан. Зрабіць промах; памыліцца. [Зайчык] насцярожыўся, падрыхтаваўся, каб не схібіць, не пралічыцца. Мележ. У свядомасці цюкнула думка, што схібіць цяпер нельга інакш яны абодва загінуць. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)