Verbum

перале́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; зак. (разм.).

Пражыць, перабыць лета.

пражы́тачны, -ая, -ае.

Неабходны для таго, каб пражыць, праіснаваць.

П. мінімум.

пражы́так, -тку, м.

У выразе: на пражытак — для таго, каб пражыць.

Гэтага не хопіць на п.

перакі́дацца, -аюся, -аешся, -аецца; зак. (разм.).

3 цяжкасцю пражыць, перабыць які-н. час.

Той-сяк так перакідаліся.

немалы́, -а́я, -о́е.

Даволі вялікі, значны па велічыні, памерах, колькасці.

Немалыя грошы.

Н. шлях.

Пражыць нямала (прысл.).

адпаку́таваць, -тую, -туеш, -туе; -туй; зак.

1. Пражыць пэўны час у пакутах.

2. Скончыць пакутаваць; адмучыцца.

Адпакутаваў чалавек.

халя́ва, -ы, мн. -ы, -я́ў, ж.

Частка бота, якая закрывае нагу ад ступні да калена.

Прышыць новыя перады да халяў.

◊

На халяву (разм., груб.) —

1) хітруючы, нічога не робячы (жыць, пражыць і пад.); на дурніцу.

Пражыць жыццё на халяву;

2) бясплатна, дарэмна, нічога не плацячы (рабіць што-н.).

звекава́ць, звяку́ю, звяку́еш, звяку́е; звяку́й; звекава́ны; зак.

Пражыць век дзе-н., у якім-н. стане.

Ён так і звекаваў бабылём.