зе́мства, ‑а, н.

Вельмі абмежаванае ў правах мясцовае самакіраванне ў дарэвалюцыйнай Расіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

землеўлада́льнік, ‑а, м.

Асоба, якая карыстаецца зямлёй на правах прыватнай уласнасці. Буйны землеўладальнік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дамача́дцы, -аў, адз. дамача́дзец, -дца, м. (уст.).

Члены сям’і, а таксама людзі, якія жывуць у чыёй-н. сям’і на правах яе членаў.

Ён прыехаў з усімі сваімі дамачадцамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удачары́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; -ро́ная; зак., каго (што).

Прыняць у сям’ю (дзяўчынку) на правах роднай дачкі.

|| незак. удачара́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

|| наз. удачарэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ураўня́льнасць, ‑і, ж.

Кніжн. Імкненне ўраўнаваць усіх людзей у якіх‑н. правах. Ураўняльнасць землекарыстання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ущемля́ть несов., прям., перен. ушчамля́ць, ушчэ́мліваць;

ущемля́ть па́льцы ушчамля́ць (ушчэ́мліваць) па́льцы;

ущемля́ть в права́х ушчамля́ць у права́х;

ущемлять самолю́бие ушчамля́ць самалю́бства;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

феміні́зм, ‑у, м.

У буржуазных краінах — палітычны рух за ўраўнаванне жанчын у правах з мужчынамі.

[Ад лац. femina — жанчына.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Рэстыту́цыя ’аднаўленне былых парушаных правоў’ (ТСБМ). Ст.-бел. реституция ’зварот забранай уласнасці’ < ст.-польск. restytucyja ’тс’ < лац. restĭtūtio ’аднаўленне; аднаўленне ў правах’ < restĭtuo ’вяртаю; аднаўляю’ (Булыка, Лекс. запазыч., 77).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэабілітава́ць, -ту́ю, -ту́еш, -ту́е; -ту́й; -тава́ны; зак. і незак., каго-што.

Аднавіць (аднаўляць) былую добрую рэпутацыю або ў ранейшых правах.

|| звар. рэабілітава́цца, -ту́юся, -ту́ешся, -ту́ецца; -ту́йся.

|| наз. рэабіліта́цыя, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэнатураліза́цыя, ‑і, ж.

Аднаўленне ў правах грамадзянства асоб, якія страцілі па якой‑н. прычыне грамадзянства гэтай краіны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)