Verbum

прыса́дзісты, -ая, -ае.

1. Маларослы, але моцнага складу.

Прысадзістая постаць.

2. перан. Нізкі, але шырокі, тоўсты.

П. дуб.

|| наз. прыса́дзістасць, -і, ж.

каржакава́ты, -ая, -ае.

1. Пра дрэва: нізкі, з тоўстым сукаватым ствалом.

К. дуб.

2. Невысокі, шыракаплечы, моцнага целаскладу (пра чалавека, яго постаць).

|| наз. каржакава́тасць, -і, ж.

вуглава́ты, -ая, -ае.

1. З выступамі і вугламі, няроўны.

Вуглаватыя камяні.

Вуглаватая постаць (з востра выступаючымі абрысамі).

2. перан. Няўклюдны, нязграбны.

Вуглаватыя рухі.

|| наз. вуглава́тасць, -і, ж.

асі́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Герой беларускіх казак, воін вялікай сілы, мужнасці; волат.

2. перан. Чалавек магутнай сілы, мужнасці, адвагі.

|| прым. асі́лкавы, -ая, -ае.

Асілкавая постаць.

карчакава́ты, -ая, -ае.

1. 3 вялікай колькасцю карчоў; карчысты (разм.).

Карчакаватая дарога.

2. Пра чалавека, яго постаць: каржакаваты (разм.).

Тоўсты, к. дзядзька сядзеў на ганку.

|| наз. карчакава́тасць, -і, ж.

нязгра́бны, -ая, -ае.

1. Які мае непрыгожую, нястройную постаць.

Н. хлопец.

2. Няспрытны ў рухах, непаваротлівы.

Н. мужчына.

3. Груба, аляпавата зроблены (пра рэчы).

Цацка мела н. выгляд.

|| наз. нязгра́бнасць, -і, ж.

паста́ва, -ы, мн. -ы, -та́ў, ж.

1. Знешнасць, манера трымаць сябе (пераважна пра постаць, склад фігуры).

Стройная п.

2. Пастаноўка, становішча якой-н. часткі цела.

П. рукі пры стральбе.

Правільная п. ног у танцы.

адцяні́ць, -цяню́, -це́ніш, -це́ніць; -це́нены; зак., што.

1. Выдзеліць, паклаўшы цень, зрабіўшы цямнейшым па тоне.

А. прадмет на малюнку.

2. перан. Падкрэсліць, зрабіць больш прыкметным, выразнейшым, ярчэйшым; узмацніць.

А. стройную постаць цёмным касцюмам.

|| незак. адцяня́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.