карці́нны, -ая, -ае.

1. гл. карціна.

2. перан. Вобразны, выразны, які стварае ўражанне сваёй знешняй прыгажосцю.

Карцінная поза.

|| наз. карці́ннасць, -і, ж. (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тэатра́льны в разн. знач. театра́льный;

~ная за́ла — театра́льный зал;

~ная по́за — театра́льная по́за;

○ ~ныя падмо́сткі — театра́льные подмо́стки

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кара́чкі,

У выразах: на карачкі; на карачках (разм.) — поза, у якой чалавек стаіць, апіраючыся адначасова на абедзве рукі і нагі.

Станавіцца на карачкі.

Паўзці на карачках.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ве́лічны, -ая, -ае.

1. Поўны велічы (у 2 знач.), урачыстасці; грандыёзны.

Велічная мэта.

В. помнік.

2. Важны, горды, поўны ўласнай гордасці.

Велічная поза.

В. позірк.

|| наз. ве́лічнасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акцёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

Прафесійны выканаўца роляў у спектаклях, фільмах.

|| ж. актры́са, -ы, мн. -ы, -ры́с.

|| прым. акцёрскі, -ая, -ае.

Акцёрская поза (перан.: знарок прынятая эфектная пастава).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

няёмкі в разн. знач. неудо́бный, нело́вкий;

~кая по́за — неудо́бная (нело́вкая) по́за;

тра́піць у ~кае стано́вішча — попа́сть в неудо́бное (нело́вкое) положе́ние

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карти́нный

1. карці́нны;

карти́нная галере́я карці́нная галерэ́я;

2. перен. карці́нны, маляўні́чы; (образный) во́бразны;

карти́нная по́за карці́нная (маляўні́чая) по́за;

карти́нный слог во́бразны стыль.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

няёмкі, -ая, -ае.

1. Такі, у якім нязручна быць, знаходзіцца.

Няёмкая поза.

2. Непрыемны, цяжкі.

Трапіць у няёмкае становішча.

3. Не зусім прыстойны, недазволены этыкай; недарэчны.

Няёмка (прысл.) умешвацца ў размову бацькоў.

|| наз. няёмкасць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прытво́ршчык, ‑а, м.

Той, хто прытвараецца, прыкідваецца. — Сустракаў і такіх, але гэта — анармальнасць, — усё больш разыходзіўся.. [Пётр Пятровіч]. — Гэта — поза, а ў позу становяцца толькі прытворшчыкі. Шахавец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пастава, выпраўка, поза

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)