кампазіцы́йна-пласты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
кампазіцы́йна-пласты́чны |
кампазіцы́йна-пласты́чная |
кампазіцы́йна-пласты́чнае |
кампазіцы́йна-пласты́чныя |
| Р. |
кампазіцы́йна-пласты́чнага |
кампазіцы́йна-пласты́чнай
кампазіцы́йна-пласты́чнае |
кампазіцы́йна-пласты́чнага |
кампазіцы́йна-пласты́чных |
| Д. |
кампазіцы́йна-пласты́чнаму |
кампазіцы́йна-пласты́чнай |
кампазіцы́йна-пласты́чнаму |
кампазіцы́йна-пласты́чным |
| В. |
кампазіцы́йна-пласты́чны (неадуш.)
кампазіцы́йна-пласты́чнага (адуш.) |
кампазіцы́йна-пласты́чную |
кампазіцы́йна-пласты́чнае |
кампазіцы́йна-пласты́чныя (неадуш.)
кампазіцы́йна-пласты́чных (адуш.) |
| Т. |
кампазіцы́йна-пласты́чным |
кампазіцы́йна-пласты́чнай
кампазіцы́йна-пласты́чнаю |
кампазіцы́йна-пласты́чным |
кампазіцы́йна-пласты́чнымі |
| М. |
кампазіцы́йна-пласты́чным |
кампазіцы́йна-пласты́чнай |
кампазіцы́йна-пласты́чным |
кампазіцы́йна-пласты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
ліне́йна-пласты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
ліне́йна-пласты́чны |
ліне́йна-пласты́чная |
ліне́йна-пласты́чнае |
ліне́йна-пласты́чныя |
| Р. |
ліне́йна-пласты́чнага |
ліне́йна-пласты́чнай
ліне́йна-пласты́чнае |
ліне́йна-пласты́чнага |
ліне́йна-пласты́чных |
| Д. |
ліне́йна-пласты́чнаму |
ліне́йна-пласты́чнай |
ліне́йна-пласты́чнаму |
ліне́йна-пласты́чным |
| В. |
ліне́йна-пласты́чны (неадуш.)
ліне́йна-пласты́чнага (адуш.) |
ліне́йна-пласты́чную |
ліне́йна-пласты́чнае |
ліне́йна-пласты́чныя (неадуш.)
ліне́йна-пласты́чных (адуш.) |
| Т. |
ліне́йна-пласты́чным |
ліне́йна-пласты́чнай
ліне́йна-пласты́чнаю |
ліне́йна-пласты́чным |
ліне́йна-пласты́чнымі |
| М. |
ліне́йна-пласты́чным |
ліне́йна-пласты́чнай |
ліне́йна-пласты́чным |
ліне́йна-пласты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
скульпту́рна-пласты́чны
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
скульпту́рна-пласты́чны |
скульпту́рна-пласты́чная |
скульпту́рна-пласты́чнае |
скульпту́рна-пласты́чныя |
| Р. |
скульпту́рна-пласты́чнага |
скульпту́рна-пласты́чнай
скульпту́рна-пласты́чнае |
скульпту́рна-пласты́чнага |
скульпту́рна-пласты́чных |
| Д. |
скульпту́рна-пласты́чнаму |
скульпту́рна-пласты́чнай |
скульпту́рна-пласты́чнаму |
скульпту́рна-пласты́чным |
| В. |
скульпту́рна-пласты́чны (неадуш.)
скульпту́рна-пласты́чнага (адуш.) |
скульпту́рна-пласты́чную |
скульпту́рна-пласты́чнае |
скульпту́рна-пласты́чныя (неадуш.)
скульпту́рна-пласты́чных (адуш.) |
| Т. |
скульпту́рна-пласты́чным |
скульпту́рна-пласты́чнай
скульпту́рна-пласты́чнаю |
скульпту́рна-пласты́чным |
скульпту́рна-пласты́чнымі |
| М. |
скульпту́рна-пласты́чным |
скульпту́рна-пласты́чнай |
скульпту́рна-пласты́чным |
скульпту́рна-пласты́чных |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
пласты́чнасць ж. пласти́чность; см. пласты́чны 2
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
стро́нцый, -ю, м.
Хімічны элемент высокай актыўнасці, радыеактыўныя ізатопы якога выкарыстоўваюцца ў тэхніцы.
Простае рэчыва с. — мяккі, коўкі і пластычны серабрыста-белы метал.
|| прым. стро́нцыевы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
тэксталі́т, ‑у, М ‑ліце, м.
Пластычны матэрыял з мнагаслойнай спрасаванай тканіны, насычанай сінтэтычнымі смоламі, які па трываласці не ўступае металу.
[Ад лац. textus — тканіна і грэч. lithos — камень.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ніо́бій, ‑ю, м.
Пластычны тугаплаўкі метал шаравата-белага колеру, які належыць да рэдкіх элементаў; ужываецца ў ракетабудаванні, авіяцыйнай і касмічнай тэхніцы, радыётэхніцы і інш.
[Лац. niomium.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пласти́ческий в разн. знач. пласты́чны;
пласти́ческая ма́сса пласты́чная ма́са;
пласти́ческая хирурги́я пласты́чная хірургі́я;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
кава́ны і ко́ваны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад каваць (у 1, 2 і 3 знач.).
2. у знач. прым. Зроблены з металу каваннем. Каваны меч.
3. у знач. прым. Абабіты палосамі жалеза. Каваная скрыня. Каваныя драбіны.
4. у знач. прым. З падковамі, падкаваны. Каваныя коні. // З металічнымі падкоўкамі (пра боты, абцасы і пад.). Наперадзе, як ступа, Ішоў млынар Ігнат; Каваным ботам стукаў, Масніцы ўгінаў... Панчанка.
5. перан.; у знач. прым. Дакладны, выразны, пластычны (пра верш, стыль і пад.). Янка Купала з уласцівым яму майстэрствам перакладаў каваныя радкі «Меднага конніца». Лужанін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)