перасяка́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле дзеясл. перасякаць — перасячы, перасекчы (у 1 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
переборозди́ть сов. збаразні́ць, перабаранава́ць; (пересечь) перасячы́; (изрезать) зрэ́заць, збаразні́ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перасе́чаны, ‑ая, ‑ае.
1. Дзеепрым. зал. пр. ад перасячы.
2. у знач. прым. Няроўны, з узгоркамі, ярамі. Перасечаная мясцовасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
переруби́ть сов.
1. (надвое) перасячы́;
2. (всё, многое, всех, многих) пасячы́;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
перасяка́ць несов.
1. в разн. знач. пересека́ть;
2. (надвое) переруба́ть;
3. (во множестве) переруба́ть; изруба́ть;
1-3 см. перасячы́
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
збаразні́ць, ‑разню, ‑розніш, ‑розніць; зак., што.
1. Пакрыць барознамі або іншымі паглыбленнямі. Збаразніць поле. Мясцовасць абаразнілі яры. // Перасячы ў розных напрамках (аб маршчынах, шрамах і пад.). Маршчыны збаразнілі твар.
2. перан. Аб’ездзіць, адхадзіць у розных кірунках. Мораў шмат збаразніла «Гвіяна», Не ў адзін уваходзіла порт. Хвалі ўсіх чатырох акіянаў Дзень і ноч соллю драілі борт. Аўрамчык.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прарэ́заць, -э́жу, -э́жаш, -э́жа; -э́ж; -э́заны; зак., што.
1. Зрабіць чым-н. рэжучым адтуліну ў чым-н.
П. сукно. П. акно (прасячы, прапілаваць; спец.).
2. Рэзаць што-н. на працягу якога-н. часу.
3. перан. Прайсці, пралегчы праз што-н., упоперак чаго-н., перасячы што-н.
Маланка прарэзала неба.
Лоб прарэзалі маршчыны.
|| незак. прараза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 і 3 знач.) і прарэ́зваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 і 3 знач.).
|| наз. прарэ́з, -у, м. (да 1 знач.), прарэ́зка, -і, ДМ -зцы, ж. (да 1 знач.), прараза́нне, -я, н. (да 1 знач.) і прарэ́званне, -я, н. (да 1 знач.).
|| прым. праразны́, -а́я, -о́е (да 1 знач.).
П. інструмент.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
наўскася́к
1. нареч. на́искось, наискосо́к, вкось;
перасячы́ н. по́ле — пересе́чь на́искось (наискосо́к, вкось) по́ле;
2. нареч. вкось, на́кось;
прыбі́ць н. — приби́ть вкось (на́кось);
3. предлог с род. н. стала́ лягла́ квяці́стая даро́жка вкось стола́ легла́ цвети́стая доро́жка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спаласава́ць, ‑сую, ‑суеш, ‑суе; зак.
1. што. Спярэсціць палосамі што‑н., парэзаць на палосы. Спаласаваць матэрыял. □ На захадзе над лесам вострыя чырвоныя пісягі спаласавалі небакрай — там зайшло сонца. Пташнікаў. // перан. Перасячы што‑н. у розных кірунках; пакінуць след у выглядзе палос. Двор удоўж і ўпоперак спаласавалі сляды лыж і санак. Хомчанка. Такое ўражанне было ад глыбокіх, не па гадах, маршчын, што спаласавалі лоб, ляглі пад вачамі. Ваданосаў.
2. каго. Пабіць моцна (пугай, бізуном), пакінуўшы на целе рубцы, шрамы, палосы. Так спаласавалі хлопца папругамі, што месца жывога не пакінулі. Лынькоў. [Рыгор:] А ці памятаеш, пане Рытвінскі, як ты мяне спаласаваў бізуном, што на мне ніводнага жывога месца не асталося. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
перере́зать сов.
1. (разрезать) перарэ́заць;
2. (преградить) перарэ́заць; (пересечь) перасячы́;
3. (поверхность чего-нибудь) перарэ́заць;
4. (убить чем-нибудь режущим всех, многих) перарэ́заць, парэ́заць; (свиней) перакало́ць, пакало́ць; (загрызть — о волке) уст. перадушы́ць, падушы́ць;
5. (порезать во многих местах) парэ́заць, зрэ́заць; см. перере́затьI;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)