пае́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. паіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпо́ены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад ад паіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́ивать несов., разг., многокр. папо́йваць, (ча́ста, не раз) паі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́паіць, ‑паю, ‑паіш, ‑паіць; зак., каго.

Кормячы малаком, пойлам, узгадаваць. Выпаіць цяля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

папо́йваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак., каго.

Разм. Паіць патроху або час ад часу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прапаі́ць, ‑паю, ‑поіш, ‑поіць; зак., каго.

Паіць некаторы час. Прапаіць цяля паўгода малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

по́ены

1. прич. по́енный; см. паі́ць;

2. прил. поёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́ены, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад паіць.

2. у знач. прым. Выкармлены малаком.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адпаі́ць, -паю́, -по́іш, -по́іць; -по́ены; зак., каго.

1. Скончыць паіць.

А. кароў.

2. Выгадаваць на пойле, адкарміць малаком.

А. цялят.

3. Вылечыць, даючы якое-н. пітво, лякарства (разм.).

А. хворага настоем траў.

|| незак. адпо́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

тру́шанка, ‑і, ДМ ‑нцы, ж.

Тое, што і трасянка. [Варанецкі] не мог уявіць, чаму ніхто не паказваецца на ферму. Ён сам узяўся паіць кароў і раздаваць ім трушанку. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)