зво́дніцтва, ‑а,
1. Карыслівае
2. Пляткарства, нагаворы.
3. Падбухторванне да якіх‑н. дрэнных учынкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зво́дніцтва, ‑а,
1. Карыслівае
2. Пляткарства, нагаворы.
3. Падбухторванне да якіх‑н. дрэнных учынкаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Вундэркі́нд (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вана́дый ’рэдкі метал’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Анэ́ма ’клісцір’, (пераносна) ’пакаранне розгамі’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ры́кша ’чалавек, які запрогшыся ў каляску, перавозіць седакоў і грузы’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ко́лба ’шарападобная або канічная шкляная пасудзіна’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
І́біс ’птушка атрада галянастых’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Вальнаду́мец ’той, хто вызначаецца вальнадумствам’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Дуэт ’дуэт’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Зайза́яр ’саляная кіслата’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)