Verbum

паспява́ць³, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. паспець².

2. Добра вучыцца, паспяхова займацца вучэбнымі прадметамі.

Не паспявае па матэматыцы.

вы́спець, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пее; зак.

Паспець, стаць спелым.

Садавіна выспела.

Выспеў план (перан.).

|| незак. выспява́ць, -а́е.

бы¹ (пасля галосных — б), часц.

Ужыв. пры дзеясловах прошлага часу, інфінітывах са знач.:

1) умоўнай магчымасці дзеяння.

Я паехаў бы, калі б быў час;

2) ветлівай прапановы.

Ты прылёг бы на хвіліну;

3) пажадання.

Паспець бы да дажджу прывезці сена;

4) просьбы.

Праведаў бы ты бацьку;

5) боязі, апаскі.

Паспець бы на цягнік.

паспява́ць², 1 і 2 ас. не ўжыв., -а́е; незак.

1. гл. паспець¹.

2. Тое, што і спець¹ (разм.).

Збожжавыя паспяваюць да жніўня.

успе́ць, -е́ю, -е́еш, -е́е; зак.

Тое, што і паспець².

Успела схадзіць у магазін да яго закрыцця.

У. на цягнік.

|| незак. успява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.