склеп м.
1. по́греб; подва́л, подпо́лье ср.;
ві́нны с. — ви́нный по́греб;
парахавы́ с. — порохово́й по́греб;
2. (погребальный) склеп
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
склеп, ‑а; мн. скляпы, ‑оў; м.
1. Спецыяльнае, паглыбленае ў зямлю памяшканне для захоўвання прадуктаў, віна, пораху і пад.; пограб. Вінны склеп. Парахавы склеп. □ Капаў мужык склеп і выкапаў кавалак золата. Якімовіч. Галя пасадзіла хлопцаў ля вялікага стала, .. а сама пабегла ў склеп па бульбу. Ваданосаў. [Ганя:] — Адразу з поля, сырую, мокрую [бульбу] ссыпалі ў скляпы. Грамовіч.
2. Закрытае падземнае памяшканне, у якім устанаўліваюцца дамавіны з нябожчыкамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
зара́д м.
1. (род. зара́да) воен. заря́д;
парахавы́ з. — порохово́й заря́д;
баявы́ з. — боево́й заря́д;
2. (род. зара́ду) в др. знач. заря́д;
дада́тны з. электры́чнасці — положи́тельный заря́д электри́чества;
з. эне́ргіі — перен. заря́д эне́ргии;
○ электры́чны з. — электри́ческий заря́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)