счесть сов.

1. уст., прост. (сосчитать) злічы́ць;

2. палічы́ць;

счесть свои́м до́лгом палічы́ць сваі́м абавя́зкам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палі́чаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

налічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Разм. Многа, доўга палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблічы́цца, ‑лічуся, ‑лічышся, ‑лічыцца; зак.

Памыліцца пры падліку; дрэнна палічыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Пашчо́таваць, пашчапаць ’палічыць’ (Нас.). Да ⁺шчоты ©лічыльнікі’ < рус. счёты ’тс’. Гл. таксама пачот.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пересчита́ть сов.

1. (всё, многое) пералічы́ць, палічы́ць;

2. (заново) пералічы́ць;

пересчита́ть ко́сти (рёбра) кому-л. палічы́ць рэ́бры (каму-небудзь);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

налома́ть сов. налама́ць;

◊

налома́ть бока́ палічы́ць рэ́бры;

налома́ть дров налама́ць дроў.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

посчита́ть сов., в разн. знач. палічы́ць, (много, неоднократно) разг. папалі́чваць, папалічы́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

нядобразычлі́васць, ‑і, ж.

Уласцівасць нядобразычлівага; непрыязнасць. Сітнік спачатку разгубіўся, ён не чакаў, што яго шчырыя парады Шамота, чалавек, якога ён паважае, палічыць за нядобразычлівасць. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

палі́чаны

1. посчи́танный, сосчи́танный, просчи́танный, пересчи́танный;

2. посчи́танный, сочтённый; решённый;

1, 2 см. палічы́ць 1, 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)