маргіна́льны, ‑ая, ‑ае.

Напісаны на палях кнігі, рукапісу. Маргінальная заметка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мышкава́ць, ‑куе; незак.

Лавіць мышэй (пераважна аб лісіцы). Лісіцы мышкуюць у палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адстраката́ць, ‑качу, ‑кочаш, ‑коча; зак.

Скончыць, перастаць стракатаць. На палях адстракаталі жняяркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

маргіна́ліі, ‑ій; адз. маргіналія, ‑і, ж.

Кніжн. Заўвагі на палях кнігі або рукапісу.

[Ад лац. marginalis — які знаходзіцца на краі.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

значо́к, -чка́, мн. -чкі́, -чко́ў, м.

1. Пласцінка, кружок і пад. з якім-н. адбіткам, які носіцца на грудзях як упрыгожанне, памятны знак ці знак прыналежнасці да якой-н. арганізацыі.

Памятны з.

Універсітэцкі з.

2. Умоўная паметка на чым-н.

Паставіць значкі на палях кнігі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

снегаво́р, ‑а, м.

Сельскагаспадарчая прылада для ўтварэння снежных валоў, што затрымліваюць снег на палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ферамагне́тык, ‑у, м.

Спец. Рэчыва, якое мае ўласцівасць намагнічвацца нават у слабых магнітных палях.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

загра́злы, ‑ая, ‑ае.

Які засеў, завяз у гразі. Дождж сячэ ў палях загразлыя падводы. Танк.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сімазі́н, ‑у, м.

Разнавіднасць гербіцыдаў, прэпарат для знішчэння пустазелля ў садах, на кукурузных палях і інш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Марынэс, марынэсік ’поле ў кнізе ці на аркушы паперы’ (Нас.). З лац. margo (Р. скл. marginis) ’край’ праз польск. margines ва ўскосным склоне na marginesie ’на палях’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)