ара́к, ‑у, м.

Моцны спіртны папітак, які гатуюць з соку какосавай, фінікавай пальмы або з рысу.

[Араб. arag — пот.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

како́с, ‑а, м.

1. Тое, што і какосавая пальма (гл. пальма).

2. Плод какосавай пальмы; какосавы арэх.

[Ісп. cocos мн. ад coco — какосавая пальма.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

па́льмавы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да пальмы, пальмаў. Пальмавы ліст. // Які складаецца з пальмаў (пра лес, парк і пад.). Цяпер і я сяджу у пальмавых алеях, Гляджу у даль і слухаю прыбой. Гурло. // Які зроблены, атрыманы з пальмы, яе пладоў. Пальмавы цукар. Пальмавае віно.

2. у знач. наз. па́льмавыя, ‑ых. Сямейства аднадольных раслін, якія растуць у тропіках і субтропіках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

како́савы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да какоса. Какосавая драўніна. Какосавы арэх. // Які атрымліваецца з какосавай пальмы і з яе пладоў. Какосавы алей.

•••

Какосавая пальма гл. пальма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ра́фія, ‑і, ж.

1. Трапічная расліна сямейства пальмаў з кароткім ствалом і вялізнымі перыстымі лістамі.

2. Трывалае валакно, якое робіцца з вонкавага слою лістоў некаторых відаў гэтай пальмы.

[Англ. raffia.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

произраста́ть несов.

1. выраста́ць;

из ростка́ произраста́ет де́рево з па́растка выраста́е дрэ́ва;

2. (расти) расці́;

коко́совые па́льмы произраста́ют в ю́жных стра́нах како́савыя па́льмы расту́ць у паўднёвых краі́нах;

3. (выпускать ростки) прараста́ць;

карто́фель произраста́ет бу́льба прараста́е;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Паломнік ’багамолец, які вандруе па так званых святых месцах’ (ТСБМ). Рус. пало́мник, ст.-рус. книга паломникъ ’апісанне паломніцтва’. Ад лац. palma ’пальма’, выконваючай вялікую ролю ў вялікадневай абраднасці. Параўн. франц. paumer, італ. palmiere ’насіцель пальмы, паломнік’ (Праабражэнскі, 2, 10; Фасмер, 3, 193).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ла́ты, ‑аў і лат; адз. няма.

Металічныя даспехі, якія ў старажытнасці засцерагалі воіна ад удараў халоднай зброі, а ў сярэднія вякі — і ад агнястрэльнай зброі. Уздоўж калідора, уперамешку з закутымі ў латы рыцарамі, стаялі вялікія пальмы. Рамановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

са́га ​1, ‑і, ДМ сазе, ж.

Старажытнае скандынаўскае і ірландскае народнае гераічнае сказанне. // Легенда, паэтычнае сказанне. Дзе вы, паэты Старога і новага свету? Дзе вашы сагі, Што клічуць за волю ў бой? Танк. На гранях сілы і адвагі Тачыла смерць касу не раз. Ёй вуснамі народнай сагі Адходную прапеў наш час. Хадыка.

[Стараж.-ісланд. — saga.]

са́га ​2, нескл., н.

Крупы з крухмалу сагавай пальмы, а таксама штучныя крупы з кукурузнага або бульбянога крухмалу.

[Малайск.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шмы́гаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм.

1. Хутка, жвава хадзіць, рухацца, перамяшчацца каля каго‑, чаго‑н., паміж кім‑, чым‑н. Шмыгала сарока Па садах і парках, Збірала навокал Навіны пляткарка. Калачынскі. Між дарослых шмыгалі дзеці — гулялі ў квача, бегалі па прасторнай зале вакол пышнай пальмы. Шыловіч. На вуліцы мітусіліся людзі, шмыгалі ў розныя бакі аўтамашыны. Пянкрат.

2. чым. Тое, што і шморгаць (у 4 знач.). Паўлік шмыгаў носам і аж затойваў дух. Пальчэўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)