плашч-пала́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.
Непрамакальная накідка, якая можа служыць і плашчом і палаткай. Тады штаб дывізіі размясціўся пад павецямі з плашч-палатак. Пры налётах авіяцыі нам давялося хавацца за дрэвамі. «Звязда». [Ніна] прыўзняла рукой край плашч-палаткі, каб ахінуць Алёшу, які стаяў на дажджы. Дуброўскі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ларо́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.
Гандлёвая палатка.
|| прым. ларо́чны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хо́дыр, -у, м.
У выразе: хадзіць ходырам (разм.) — моцна трэсціся, хістацца.
Ад ветру палатка ходзіць ходырам.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
проби́рный прабі́рны;
проби́рное клеймо́ прабі́рнае кляймо́;
проби́рная пала́тка ист. прабі́рная пала́тка;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
двухме́сны, ‑ая, ‑ае.
Разлічаны на два месцы, для двух чалавек. Двухмеснае купэ. Двухмесная палатка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прабі́рны спец. проби́рный;
~нае кляймо́ — проби́рное клеймо́;
~ная спра́ва — проби́рное де́ло;
○ п. ка́мень — проби́рный ка́мень;
~ная пала́тка — ист. проби́рная пала́тка
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
ларок, палатка, кіёск; ятка (уст.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
Тэнт ‘парусінавая стрэшка’ (ТСБМ). З рус. тент ‘тс’, новае запазычанне з англ. tent ‘навес, палатка’. Параўн., аднак, ст.-бел. tenda ‘занавеска’ (XVII ст., ГСБМ), запазычанае са старапольск. tenda ‘нацягнутая заслона’ (Булыка, Лекс. запазыч., 111), што з народнага лац. tenda ‘тс’ (Фасмер, 4, 42).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
навасёл, ‑а, м.
1. Той, хто пасяліўся ў новым доме або ў новай кватэры. Скора новы дом і засялілі. Я нават і не заўважыла, калі пераехалі навасёлы. Арабей.
2. Той, хто нядаўна пасяліўся на новым месцы, прыехаўшы аднекуль здалёк. Палатка і рамантычны быт, праца ў адным катлаване здружылі ўсіх першых навасёлаў. Грахоўскі. Ля кастра пелі песню пра цалінных навасёлаў. Асіпенка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Лачу́га ’хаціна’ (паўд.-усх., КЭС), узята з мовы старавераў — з рус. лачу́га, якое з цюрк. Параўн. чагат. alačuɣ ’палатка, шацёр з лямцу, кары, галін’, тат., кірг. alačyk ’тс’ (Радлаў, 1, 362; Фасмер, 2, 468). Сюды ж лачу́жнік (лаянк.) ’бяздомнік, які цягаецца па чужых хатах, халупах’ (Нас.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)