пала́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. пала́тка пала́ткі
Р. пала́ткі пала́так
Д. пала́тцы пала́ткам
В. пала́тку пала́ткі
Т. пала́ткай
пала́ткаю		 пала́ткамі
М. пала́тцы пала́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пала́тка, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Часовае памяшканне з нацягнутай на каркас тканіны, скуры.

Раскінуць палаткі.

2. Лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю.

Хлебная п.

|| прым. пала́тачны, -ая, -ае і пала́ткавы, -ая, -ае.

Палатачны гарадок (часовы пасёлак з палатак).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пала́тка ж., в разн. знач. пала́тка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пала́тка в разн. знач. пала́тка, -кі ж., намёт, -та м.;

разби́ть пала́тку паста́віць пала́тку (намёт);

проби́рная пала́тка ист. прабі́рная пала́тка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

палатка

т. 11, с. 539

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

пала́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

1. Часовае, звычайна летняе памяшканне з непрамакальнай тканіны або скуры (нацягнутай, як правіла, на каркас). Над Дзвіной былі раскінуты палаткі, у якіх жылі першыя будаўнікі. Хадкевіч.

2. Лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю. Пасажырам прапануюць ісці ў аэрапорт, дзе, нягледзячы на позні час, да іх паслуг бар і некалькі палатак з сувенірамі. Філімонаў.

3. Тое, што і плашч-палатка. Зрабіўшы перавязку камісару, маёр па-пластупску папоўз, цягнучы на палатцы параненага. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пала́тка ж Zelt n -(e)s, -e;

разбі́ць пала́тку ein Zelt áufschlagen*;

згарну́ць пала́тку ein Zelt ábbrechen*;

жыць у пала́тцы zélten vi;

гандлёвая пала́тка Verkáufsstand m -(e)s, -stände; гл тс намёт

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Пала́тка ’часовае, звычайна лёгкае памяшканне з непрамакальнай тканіны або скуры; лёгкая пабудова з прылаўкам для дробнага гандлю’ (ТСБМ). Рус. пала́тка ’палатка; асобнае месца ў складзе; падсобнае памяшканне над крамай і інш.’ Да палата (Фасмер, 3, 190). Гродз. пала́тка ’брэзент’ (Сцяшк. МГ), відавочна, скарачэнне з плашч‑палатка.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плашч-пала́тка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. плашч-пала́тка плашч-пала́ткі
Р. плашч-пала́ткі плашч-пала́так
Д. плашч-пала́тцы плашч-пала́ткам
В. плашч-пала́тку плашч-пала́ткі
Т. плашч-пала́ткай
плашч-пала́ткаю		 плашч-пала́ткамі
М. плашч-пала́тцы плашч-пала́тках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

плашч-пала́тка, плашч-пала́ткі, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

Непрамакальная накідка, якая можа служыць і плашчом і палаткай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)