прапаласка́ць, -лашчу́, -ло́шчаш, -ло́шча; -лашчы́; -ласка́ны; зак., што.

1. гл. паласкаць.

2. Правесці які-н. час палошчучы.

Дзве гадзіны прапаласкала бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паласка́ны в разн. знач. поло́сканный; см. паласка́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паласка́ны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паласкаць (у 1, 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паля́скаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

Ляскаць некаторы час. Паляскаць пугай. Паласкаць костачкамі лічыльніка. Паляскаць зубамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шалфе́й, -ю, м.

Травяністая расліна сямейства губакветных з пахучымі кветкамі, адзін з відаў якой выкарыстоўваецца ў медыцыне для лекавых настояў, а таксама сам настой.

Паласкаць горла шалфеем.

|| прым. шалфе́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

бале́я, -і, мн. -і, -ле́й, ж.

Вялікая нізкая драўляная або металічная пасудзіна для мыцця бялізны.

Паласкаць бялізну ў балеі.

|| памянш. бале́йка, -і, ДМ -ле́йцы, мн. -і, -ле́ек, ж.

|| прым. бале́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перепола́скивать несов.

1. (всё, многое) паласка́ць, перапало́скваць;

2. (заново) перапало́скваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паласка́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. паласкаць (у 1, 2 знач.).

2. Лекавая вадкасць (настой, раствор і пад.), якой палошчуць рот, горла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пе́лек ’плёскат, пляск’, пеляска́ць ’паласкаць (бялізну)’, ’муціць, хваляваць’, пеляска́цца ’мыцца ў рацэ, у вадзе’ (Нас.). У выніку кантамінацыі паласкаць і пляскаць (Шахматаў, Очерк, 153), параўн. пялёскацца (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́палакаць ’выпаласкаць’ (Мат. Гродз.). Запазычанне з укр. полокати ’паласкаць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)