пастулі́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак. (кніжн.).
Выказаць (выказваць) што-н. у якасці пастулата.
П. якое-н. палажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
до́гмат, -у, М -маце, мн. -ы, -аў, м.
Асноўнае палажэнне ў рэлігійным вучэнні, якое прымаецца на веру і не падвяргаецца крытыцы.
Догматы хрысціянства.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
даказа́льны, ‑ая, ‑ае.
Які можа быць даказаны. Даказальнае палажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пра́віла, -а, мн. -ы, -віл і -аў, н.
1. Палажэнне, якое выражае заканамернасць, пастаянныя суадносіны якіх-н. з’яў.
Граматычныя правілы.
Па ўсіх правілах (так, як трэба; разм.).
2. звычайна мн. Пастанова, палажэнне, якія абавязваюць захоўваць пэўны парадак пры выкананні чаго-н.
Правілы вулічнага руху.
Правілы ўнутранага распарадку.
3. Склад думак, норма паводзін, прывычка.
Чалавек строгіх правіл.
Узяць сабе што-н. за п.
◊
Як правіла — звычайна, найчасцей.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Пастанаве́нне ’пастанова, палажэнне, умова’ (Нас.), ст.-бел. постановенье (XV ст.). Са ст.-польск. postanowienie ’тс’, ’сталасць’, ’сямейнае палажэнне’, ’дзяржаўная канстытуцыя’, ’план’ і інш.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
за́паведзь, -і, мн. -і, -ей, ж.
1. Выслоўе, якое змяшчае рэлігійна-маральнае прадпісанне.
Евангельская з.
2. Правіла, палажэнне, якое служыць кіруючым указаннем для каго-, чаго-н. (высок.).
Першая з. (самае непарушнае правіла).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
а́збучны, ‑ая, ‑ае.
1. Уласцівы азбуцы. Азбучны парадак. Азбучныя малюнкі.
2. перан. Агульнавядомы, агульнапрыняты. Азбучная ісціна. Азбучнае палажэнне.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
сцве́рджанне, ‑я, н.
Палажэнне, выказванне. Я здзівіўся супярэчлівасці сцверджанняў на адной і той жа старонцы пры характарыстыкі вобраза Сымона. Ларчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
тэ́зіс, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. У логіцы: палажэнне, якое патрабуе абгрунтавання.
2. звычайна мн. Палажэнні, якія коратка перадаюць ідэю, асноўныя думкі сачынення, даклада і пад.
Тэзісы даклада.
|| прым. тэ́зісны, -ая, -ае.
У тэзіснай форме.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
праілюстрава́ць сов. проиллюстри́ровать;
п. рама́н — проиллюстри́ровать рома́н;
п. палажэ́нне на пры́кладах — проиллюстри́ровать положе́ние на приме́рах
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)