◎ Клон ’паклон’ (Нар. сл.). Гл. кланіць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

рэвера́нс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Пачцівы паклон з прысяданнем.

2. перан., звычайна мн. Перабольшанае выказванне пачцівасці, угодлівасці (іран.).

Рабіць рэверансы перад кім-н. (расшарквацца ў 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

челоби́тье ист. чалабі́цце, -цця ср., пакло́н, -ну м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

узго́р’е, ‑я, н.

Невялікае ўзвышша, узгорак. Палац стаяў па ўзгор’і. □ Па ўзгор’ю поля, па раўніне Паўзуць сталёвыя валы. Колас. // Вяршыні гор. Паклон вам, паклон вам, дняпроўскія хвалі, І Кіева вежы і ўзгор’і Карпатаў! Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

віта́льны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да вітання. Вітальны жэст. Вітальны паклон.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

поясно́й в разн. знач. паясны́;

◊

поясно́й покло́н ні́зкі (паясны́) пакло́н.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

цырымо́нія, -і, мн. -і, -ній, ж.

1. Устаноўлены ўрачысты абрад, парадак правядзення чаго-н.

Вясельная ц.

Ц. прыёму.

2. перан., звычайна мн. Вымушанасць, ненатуральнасць у паводзінах.

Навошта гэтыя цырымоніі? Без цырымоній.

|| прым. цырымо́нны, -ая, -ае.

Ц. паклон.

Ц. госць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пачці́вы, -ая, -ае.

1. Паважны, шаноўны, добразычлівы; які выказвае павагу, пашану да каго-н.

П. чалавек.

П. паклон.

Пачціва (прысл.) прывітацца.

2. перан. Вялікі, значны (разм.).

На пачцівай адлегласці.

|| наз. пачці́васць, -і, ж. (да 1 знач.).

Праяўляць п. да каго-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ківо́к, кіўка, м.

Нахіл галавы ў знак прывітання, згоды і пад. Блок адказаў на паклон лёгкім ледзь прыметным кіўком галавы. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шафёр, ‑а, м.

Вадзіцель аўтамабіля. [Паўтарак:] Таварышы аўтазаводцы! Шафёры нашай аўтабазы шлюць вам нізкі паклон і вялікае дзякуй за выдатную машыну. Крапіва.

[Фр. chauffeur.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)