тапча́н, -а́, мн. -ы́, -о́ў, м.

Шырокая пакаёвая лаўка, звычайна са спінкай, для сядзення або для спання.

Спаць на тапчане.

|| памянш. тапчано́к, -нка́, мн. -нкі́, -нко́ў, м.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэкарацы́йна-пакаёвы

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дэкарацы́йна-пакаёвы дэкарацы́йна-пакаёвая дэкарацы́йна-пакаёвае дэкарацы́йна-пакаёвыя
Р. дэкарацы́йна-пакаёвага дэкарацы́йна-пакаёвай
дэкарацы́йна-пакаёвае		 дэкарацы́йна-пакаёвага дэкарацы́йна-пакаёвых
Д. дэкарацы́йна-пакаёваму дэкарацы́йна-пакаёвай дэкарацы́йна-пакаёваму дэкарацы́йна-пакаёвым
В. дэкарацы́йна-пакаёвы (неадуш.)
дэкарацы́йна-пакаёвага (адуш.)		 дэкарацы́йна-пакаёвую дэкарацы́йна-пакаёвае дэкарацы́йна-пакаёвыя (неадуш.)
дэкарацы́йна-пакаёвых (адуш.)
Т. дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвай
дэкарацы́йна-пакаёваю		 дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвымі
М. дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвай дэкарацы́йна-пакаёвым дэкарацы́йна-пакаёвых

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

крапі́ўка, ‑і, ДМ ‑піўцы, ж.

1. Памянш. да крапіва.

2. Пакаёвая пахучая расліна сямейства губакветных з кветкамі і лісцем, як у крапівы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шы́рма, -ы, мн. -ы, -аў, ж.

1. Пакаёвая, складная перасоўная перагародка з рам-створак, абцягнутых тканінай, паперай.

Ложак стаіць за шырмай.

2. перан. Прыкрыццё чаго-н. (звычайна непрыгожага, нядобрага; кніжн.).

За шырмай гучных слоў.

|| прым. шы́рменны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

канарэ́йка, ‑і, ДМ ‑рэшты; Р мн. ‑рэек; ж.

Пеўчая птушка з ярка-жоўтым апярэннем, больш вядомая як пакаёвая. У хаце віселі клеткі з канарэйкамі, чыжыкамі, вавёркамі. Бядуля.

[Ад геагр. назвы.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аганёк, ‑нька, м.

Пакаёвая травяністая расліна, якая найчасцей цвіце ярка-чырвонымі кветкамі. Гэта прасторная святліца з мноствам фікусаў, аганькоў, руж, пальмаў, якімі былі застаўлены ўсе вокны і палавіна падлогі, і была [Сашына кватэра]. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камі́н ’пакаёвая печ з адкрытай топкай пры падлозе’ (ТСБМ). Відавочна, з рус. ками́н — новага запазычання (з пач. XVIII ст.) з ням. Kamin < італ. camino ’комін’ < н.-грэч. κάμινος ’печ, комін’ (Слаўскі, 2, 385).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вазо́н, ‑а, м.

1. Дэкаратыўная пакаёвая расліна. На падаконніках стаялі вазоны: кактус, альяс і дрэўца лімона. Гурскі. Лёгкі ветрык ледзь прыкметна гойдаў фіранку, варушыў, быццам шукаў нечага, лісце вазонаў. Васілевіч.

2. Гаршчок для вырошчвання такіх раслін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

гру́бка, ‑і, ДМ ‑бцы; Р мн. ‑бак; ж.

Невялікая пакаёвая печ, звычайна для абагрэву. Дзе-нідзе курыўся дым: паліліся грубкі, каб сагрэцца людзям у калядны марозны вечар. Каваль. Маша адышла, прытулілася плячамі да гарачай грубкі. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

камі́н, ‑а, м.

1. Пакаёвая печ малой цеплаёмкасці з адкрытай шырокай топкай пры падлозе. Граф узяў жалезны кіёчак і біў вуг[о]лле ў каміне. Гарэцкі. У замку ціш, і языкаты агонь коміна ліжа дровы. Вялюгін.

2. Электрычны або газавы прыбор для абагрэву пакоя.

[Ад грэч. kaminos — печ.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)