обколо́ть​II сов. (окружить уколами) абкало́ць; (исколоть, поранить) пакало́ць, скало́ць;

обколо́ть па́льцы игло́й пакало́ць (скало́ць) па́льцы іго́лкай.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́латы I

1. поко́лотый; переко́лотый; поре́занный, прире́занный;

2. иско́лотый, поко́лотый;

1, 2 см. пакало́ць I 1, 2

пако́латы II поко́лотый; переко́лотый; см. пакало́ць II 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поколо́ть​II сов.

1. (исколоть) пакало́ць, скало́ць;

2. (о чувстве колючей боли) безл. пакало́ць;

в боку́ поколо́ло и прошло́ у баку́ пакало́ла і прайшло́;

3. (убить, заколоть всех, многих) пакало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поколо́ть​I сов. (дрова, лёд и т. д.) пакало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пако́латы ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад пакалоць ​1.

пако́латы ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад накалоць ​2 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

спаро́ць, спару́, спо́раш, спо́ра; спары́; спо́раты; зак.

1. што. Адпароць.

С. карункі з сукенкі.

2. каго-што. Зняць (звычайна зверху ўніз) адкуль-н.

С. птушынае гняздо з бярозы.

3. каго-што. Скалоць, пакалоць чым-н. вострым (разм.).

|| незак. спо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

переколо́ть​I сов.

1. (приколоть иначе) перакало́ць, перашпілі́ць;

переколо́ть бант перакало́ць (перашпілі́ць) бант;

2. (исколоть всё, многое, во многих местах) пакало́ць, перакало́ць, скало́ць;

переколо́ть па́льцы иго́лкой пакало́ць (перакало́ць, скало́ць) па́льцы іго́лкай;

3. (заколоть, умертвить всех, многих) перакало́ць, пакало́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

сты́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Разм. Чым‑н. вострым пакалоць у многіх месцах, усюды.

стыка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е; незак., што.

Разм. Злучаць, змацоўваць канцы чаго‑н. Стыкаць канцы провада.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Па́калак ’невялікая палка, кусок ламачыны’ (ТСБМ, абл.; Бяльк.; Нар. сл., дзярж., ушацк.). Рус. наўг. па́колка ’жэрдка, кол, вакол якіх кладуць стог’, укр. пакі́л, родн. скл. поко́ла ’калок’. Суфіксальны дэрыват (з суф. ‑ак) ад дзеяслова пакалоць < калоць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абкало́ць ​1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Адбіць, адкалоць кавалкамі што‑н. з чаго‑н. Абкалоць лёд у калодзежы.

абкало́ць ​2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Пакалоць чым‑н. вострым вакол чаго‑н. ці па ўсёй паверхні чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)