дыяпазіты́ў, ‑тыва, м.

Фатаграфічны пазітыўны здымак на шкле або празрыстай плёнцы, які разглядаецца на прасвет або праектуецца на экран.

[Ад грэч. diá — праз і лац. positivus — дадатны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

салярыза́цыя, ‑і, ж.

1. Абпраменьванне сонцам (звычайна з лекавымі мэтамі).

2. Спец. Ператварэнне негатыўнага адбітка ў пазітыўны пры вялікай ператрымцы ў час здымкі.

[Ад лац. solaris — сонечны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)