дыяпазіты́ў, ‑тыва,
Фатаграфічны пазітыўны здымак на шкле або празрыстай плёнцы, які разглядаецца на прасвет або праектуецца на экран.
[Ад грэч. diá — праз і лац. positivus — дадатны.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)