пазіты́ўны, -ая, -ае.

1. гл. пазітыў.

2. Заснаваны на фактах, вопыце (кніжн.).

Пазітыўная праграма.

3. Выражаны ў станоўчай форме; проціл. негатыўны (кніжн.).

П. бок справы.

|| наз. пазіты́ўнасць, -і, ж. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазіты́ўны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. пазіты́ўны пазіты́ўная пазіты́ўнае пазіты́ўныя
Р. пазіты́ўнага пазіты́ўнай
пазіты́ўнае		 пазіты́ўнага пазіты́ўных
Д. пазіты́ўнаму пазіты́ўнай пазіты́ўнаму пазіты́ўным
В. пазіты́ўны (неадуш.)
пазіты́ўнага (адуш.)		 пазіты́ўную пазіты́ўнае пазіты́ўныя (неадуш.)
пазіты́ўных (адуш.)
Т. пазіты́ўным пазіты́ўнай
пазіты́ўнаю		 пазіты́ўным пазіты́ўнымі
М. пазіты́ўным пазіты́ўнай пазіты́ўным пазіты́ўных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

пазіты́ўны I фото позити́вный

пазіты́ўны II (основанный на опыте, на фактах; положительный) позити́вный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пазіты́ўны ​1, ‑ая, ‑ае.

1. Які заснаваны на фактах, на вопыце.

2. Дадатны; проціл. негатыўны. Побыт вёскі і мястэчка з яго пазітыўнымі і негатыўнымі бакамі, барацьба сялян з перажыткамі феадалізму і царскімі чыноўнікамі.. — вось тэмы коласаўскіх апавяданняў. «Полымя».

пазіты́ўны ​2, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да пазітыва. Пазітыўныя фотаматэрыялы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пазіты́ўны pósitiv

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

пазіты́ў, -ты́ва, мн. -ты́вы, -ты́ваў, м. (спец.).

Здымак з негатыва, што дае адлюстраванне, светлыя і цёмныя часткі або колеры якога адпавядаюць іх размеркаванню ў рэчаіснасці.

|| прым. пазіты́ўны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пазіты́ўны

(лац. positivus = дадатны)

1) які мае адносіны да пазітыва (напр. п-ая плёнка);

2) заснаваны на вопыце, фактах (напр. п-ая праграма);

3) станоўчы (проціл. негатыўны).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Пазіты́ўны ’які заснаваны на фактах, на вопыце; дадатны’ (ТСБМ). З рус. позити́вный ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 78). Не выключана запазычанне і з польск. pozytywny. У рус. і польск. мовах праз зах.-еўрап. мовы з лац. positīvus (параўн. Фасмер, 3, 303).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

пазіты́ўны

(лац. positivus = дадатны)

1) які адносіцца да пазітыва (напр. п-ая плёнка);

2) станоўчы (напр. п-ае рашэнне); проціл. негатыўны 2.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дубль-пазіты́ўны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. дубль-пазіты́ўны дубль-пазіты́ўная дубль-пазіты́ўнае дубль-пазіты́ўныя
Р. дубль-пазіты́ўнага дубль-пазіты́ўнай
дубль-пазіты́ўнае		 дубль-пазіты́ўнага дубль-пазіты́ўных
Д. дубль-пазіты́ўнаму дубль-пазіты́ўнай дубль-пазіты́ўнаму дубль-пазіты́ўным
В. дубль-пазіты́ўны (неадуш.)
дубль-пазіты́ўнага (адуш.)		 дубль-пазіты́ўную дубль-пазіты́ўнае дубль-пазіты́ўныя (неадуш.)
дубль-пазіты́ўных (адуш.)
Т. дубль-пазіты́ўным дубль-пазіты́ўнай
дубль-пазіты́ўнаю		 дубль-пазіты́ўным дубль-пазіты́ўнымі
М. дубль-пазіты́ўным дубль-пазіты́ўнай дубль-пазіты́ўным дубль-пазіты́ўных

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)